تاریخ الوس جغتای را از لحاظ اقتصاد سیاسی می توان به دو دوره تقسیم کرد: دوره نخست که با آغاز حکومت خاندان جغتای شروع و تا پایان حکومت دوا ادامه می یابد، در این دوره اقتصاد الوس جغتای که مبتنی بر اقتصاد شبانی بود، ادامه حیات اقتصادی خود را در گرو یافتن چراگاه های جدید از طریق تصرف مناطقی از ایران می دانست که در کنار آن غارت خراسان و مازندان و شمال هند روشی برای تقویت اقتصاد ضعیف الوس جغتای بود. دوره دوم از پایان حکومت دوا آغاز گردید و در دوره حکمرانی کبک و ترمشیرین به اوج رسید در این دوره خانات الوس جغتای سیاست حمله به ایران و هند را کنار گذاشته در عوض تصمیم گرفتند با ایجاد صلح و تأمین امنیت راههای تجاری از طریق توسعه بازرگانی با هند به اقتصاد الوس جغتای رونق بخشند.