اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی و کاهش قلدری دانش آموزان ورزشکار مقطع متوسطه اول شهر تهران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با توجه به هدف آن از نوع مطالعات کاربردی و باتوجه به شیوه گردآوری اطلاعات از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی1398 –1397می باشد .نمونه آماری این پژوهش28 نفر می باشد که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از جامعه آماری انتخاب و به شیوه تصادفی در دوگروه آزمایش ( 14 ) و کنترل( 14 ) نفر جایگزین شدند.برای گرد آوری اطلاعات درمورد سازگاری نمونه آماری از پرسشنامه اختلال رفتاری راتر(1964) و پرسشنامه قلدری(BS)ستفاده شد..برای تجزیه وتحلیل داده ها از دوبخش آمار توصیفی واستنباطی استفاده می شود که در بخش توصیفی از فراوانی، شاخص های گرایش مرکزی و شاخص های پراکندگی و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی برسازگاری اجتماعی و کاهش قلدری دانش آموزان موثر است. نتیجه گیری: با توجه به یافته حاضر پیشنهاد می شود برنامه آموزش مهارت های زندگی به عنوان بخشی از برنامه های آموزش ضمن خدمت مشاوران مدارس و سایر عوامل مدرسه در جهت ارتقای سطح سازگاری اجتماعی دانش آموزان و کاهش زورگویی وقلدری استفاده گردد.