این نوشتار درصدد تحلیل و نقد موضع انتقادی سینوت – آرمسترانگ نسبت به امکان سنجی توجیه باور اخلاقی است. سینوت– آرمسترانگ با قائل شدن به گونه ای شکاکیت، معتقد است که نسبت به توجیه باورهای اخلاقی باید توقف نمود. وی شکاکیت اخلاقی پیرهونی میانه رو را نوعی مصالحه بین شکاکیت آکادمیک، شکاکیت پیرهونی و شکاکیت میانه رو می داند و برای تفصیل این مصالحه، ابتدا مقایسه گرائی را در حوزه معرفت شناسی و توجیه باور اخلاقی تبیین نموده و شکاکیت اخلاقی پیرهونی را براساس آن تفسیر می نماید. سپس با بررسی شکاکیت اخلاقی آکادمیک و میانه رو، بین آن سه نوع شکاکیت، ترکیب و مصالحه ای ایجاد می کند.