هدف از پژوهش حاضر مقایسه سالمندان سرای سالمندان عمومی و خصوصی شهر تهران در زمینه رضایت از زندگی، قابلیت و سلامت عمومی است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام سالمندان ساکن در سراهای سالمندان عمومی و خصوصی شهر تهران است که یک نمونه 225 نفری از آ نها به روش نمونه گیری هدفمند مورد بررسی قرار گرفته اند. در بررسی فرضیات مشخص گردید که سالمندان سرای سالمندان عمومی در زمینه سه متغیر رضایت از زندگی، قابلیت و سلامت عمومی، وضعیت مناسب تری از سالمندان سرای سالمندان خصوصی دارند. از نتایج تحقیق چنین استنباط می شود که صرف توجه به نیازهای زیستی و پزشکی سالمندان نمی تواند شرایط مساعدی را برای آنها ایجاد کند و بر طول عمر آنها بیفزاید و خلأهای به وجود آمده برای آنها به علت جدایی از فرزندانشان را جبران کند و توجه همزمان به نیازهای زیستی، پزشکی، روانی و اجتماعی می تواند در افزایش بهبود شرایط زندگی سالمندان مقیم سرای سالمندان کمک کننده باشد.