پیش زمینه و هدف: کیفیت خواب نامناسب می تواند منجر به اختلال در عملکرد روزانه شود. هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسه کیفیت خواب و کیفیت زندگی افراد عادی با بیماران مصرف کننده داروهای خواب آور بوده است.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی پس رویدادی با طرح علی- مقایسه ای بوده است. جامعه آماری پژوهش تمامی بیماران مصرف کننده داروهای خواب آور بودند که تعداد 274 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از شهرهای ساری، نور و چالوس انتخاب شدند. تعداد 274 نفر از افراد عادی در سطح شهرهای مذکور نیز پس از همتاسازی متغیرهای جمعیت شناختی با گروه بیمار با روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات نیز از پرسشنامه کیفیت خواب بویس و کیفیت زندگی ویر و شربون استفاده شد. داده ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین افراد عادی و بیماران مصرف کننده داروهای خواب آور از لحاظ کیفیت خواب (0/01P<) و کیفیت زندگی (0/01P<) تفاوت معنی داری وجود دارد. این تفاوت در کلیه های زیر مقیاس های کیفیت خواب و کیفیت زندگی نیز وجود داشته است.
بحث و نتیجه گیری: مطابق با نتایج این مطالعه بیماران مصرف کننده داروهای خواب آور در قیاس با افراد عادی از کیفیت خواب و کیفیت زندگی پایین تری برخوردار بودند. مطابق با این نتایج استفاده دارو درمانی در ترکیب با درمان های روان شناختی در درمان اختلالات خواب پیشنهاد می گردد.
