رابطه حمایت اجتماعی و شادکامی با دینداری (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف پژوهش حاضر، رابطه حمایت اجتماعی و شادکامی با دین داری در دانش آموزان دوره متوسطه است. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش توصیفی همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان پسر و دختر دوره متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 96 1395 تشکیل می دهند که از این جامعه، 353 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفته اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های باورهای دینی (معبد) «گلزاری» (1378)، حمایت اجتماعی «واکس و همکاران» (1986) و شادکامی آکسفورد «آرگایل و لو» (1990) استفاده شده است. تجزیه تحلیل داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t دو گروه مستقل انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی و شادکامی با دینداری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سویی نتایج آزمون t نیز نشان می دهد که بین دانش آموزان دختر و پسر در متغیر دین داری تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تقویت حمایت اجتماعی و افزایش شادکامی دانش آموزان می تواند در فراهم کردن دین داری آن ها مؤثر باشد.