تاکنون در مورد ترکیه، مطالعات و تحقیقات چشمگیری صورت گرفته و محققان تلاش نموده اند تا این کشور همسایه و پل واسط میان فرهنگ و تمدن شرق و غرب را بهتر بشناسند؛ بااین حال، هیچ پژوهشی در مورد وضعیت مطالعات ترکیه شناسی در ایران صورت نگرفته است. ما در این مقاله سعی کردیم تا وضعیت این مطالعات را در چهار دانشگاه معتبر (امام صادق(ع)، شهید بهشتی، تهران و علامه طباطبایی) مورد بررسی قرار داده و منبع جامعی را در اختیار دانش پژوهان قرار دهیم؛ بنابراین، ادبیات موجود در این زمینه به بررسی گردید تا از این طریق، نقشه راه کاملی را ترسیم نموده و نقاط ضعف و قوت این مطالعات و همچنین، خلأهای پژوهشی را که نیاز است توسط محققان این حوزه مورد توجه قرار گیرد، برجسته سازیم؛ البته از آوردن تمامی موضوعات مطرح در عرصه ترکیه شناسی خودداری کرده و صرفاً موضوعاتی را که حس می کردیم، بیشتر اهمیت دارد، مدنظر قرار داده ایم. از تحلیل های غیرنظری در مطالعات ترکیه شناسی، بیشتر از تحلیل های نظری بوده و تقریباً چهل و سه درصد از کل تحقیقات جنبه مقایسه ای داشته اند. همچنین با استناد به یافته های تحقیق، چهل و شش درصد از پایان نامه ها دارای راهکار عملیاتی، و از کل تحقیقات صورت پذیرفته در حوزه ترکیه، چهل و چهار درصد مربوط به رشته های غیرعلوم سیاسی بوده اند. در میان نظریات مختلف نیز، نظریه همگرایی با کاربرد در نوزده درصد از پایان نامه ها، پرکاربردترین نظریه محسوب شده و سیزده موضوع بیشترین اقبال را از سوی دانش پژوهان داشته اند.
