تحصیلات و اثر آن بر میزان شرکت در ورزش تفریحی یعنی ورزشی که فرد در زمان فراغت خود در آن حضور می یابد در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق تعداد 1200 نفر از زنان شهر تهران به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری چندمرحله ای خوشه ای بطور تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه تحقیق را که توسط محقَق ساخته و روایی و اعتبارسنجی (93/0=α) شده بود، پاسخ دادند.
روش تحقیق از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا پیمایشی بود. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون خی دو و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که افراد با تحصیلات مختلف بطور یکسان با انواع مختلف عوامل بازدارنده ای که بالقوَه می توانند محدودیت یا موانعی برای مشارکت بانوان در فعالیت ورزشی فراهم آورند، مواجه می باشند و میزان تحصیلات هیچ تأثیری بر امر فوق ندارد.اما با این وجود، زنان تحصیلکرده در مقایسه با زنان دارای تحصیلات پایین تر حضور بیشتری در فعالیت های ورزش تفریحی داشتند. علی رغم مواجهه افراد سطوح مختلف تحصیلی با عوامل بازدارنده، میزان مشارکت در ورزش در بین افراد با تحصیلات بالاتر از لیسانس به مراتب بیشتر از سایرین بود.
