یکی از هدف های علم سیاست پرهیز از خشونت و ایجاد شرایط و ساختاری است که از طریق آن صلح تأمین شود. در قرن بیستم متفکران سیاست خارجی، دیپلماسی و حقوق بین الملل راجع به تنظیمات سیاست و رفتار بازیگران بین الملل تکنیک های زیادی را بامنطق مکانیکی و کوانتومی ابداع کرده اند. در دوران سنتی که دولت ملّی، سازمان های بین الملل، وزارت خانه ها و سفارت ها موجود نبودند و قدرت سیاسی شکلی پادشاهی و استبدادی داشت، برخی از متفکران راجع به آداب دیپلماتیک و تشریفات و تکنیک ها در رفتار بازیگران بین الملل گزاره هایی ارزشمندنوشته اند. «ابن فرا» نویسنده ای بسیار خلّاق و سیاست شناس در دوره میانه اسلامی است که یکی از نخستین رساله های آداب دیپلماتیک و تشریفات سفارت را با منطق حکومت مندی سنتی و متافیزیکی با استفاده از منابع اسلامی، یونانی و ایرانی نوشته است. «رسل الملوک » رساله ای کاملاً تکنیکی است که در آن از استخدام و آموزش و تمرین، تا ویژگی های دیپلمات و تشریفات جزئی سفارت مورد تحلیل قرار گرفته است. این مقاله با استفاده از روش پدیدارشناسی و چارچوب تئوری حکومت مندی دیپلماسی، قصد دارد کتاب «رسل الملوک»، را به صورت انتقادی واکاوی کند.
