نیروهای متخصص و فرهیخته کشور نقش و اهمیت ویژه ای در توسعه جامعه دارند که بر هیچ کس پوشیده نیست. زیرا از این طریق بر ابعاد توسعه از جمله معرفی و استفاده از دانش و فن آوری، فرهنگ و هویت افراد جامعه، اقتصاد و گسترش روابط ملی و فراملی تاثیر عمیق می گذارند. فرهنگ حاکم بر زندگی شهری عصر حاضر بر سبک های زندگی انسانها از جمله اعضای هیات علمی دانشگاه ها تاثیر گذاشته و در کنار نوع و ماهیت حرفه آنان، زمینه انجام کار یکنواخت و کم تحرک و دور شدن از زندگی طبیعی و پر تحرک، شرایط خاصی را فراهم آورده است که این امر می تواند همانند آحاد مختلف جامعه، این قشر تحصیل کرده و آگاه را نیز در معرض نارسایی های جسمی و روحی و در نتیجه کاهش کمیت و کیفیت کاری و بهره وری لازم قرار دهد. در این پژوهش سعی شده سلامت عمومی اعضای هیات علمی فعال و غیر فعال حرکتی دانشگاه های ایران مورد مطالعه و مقایسه قرار گیرد. نمونه های آماری این پژوهش را 250 نفر عضو هیات علمی دانشگاه های کشور تشکیل می دهند که با روش تصادفی انتخاب و در دو گروه فعال و غیر فعال حرکت مقایسه شدند. پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ28) بعنوان ابزار تحقیق استفاده گردید. آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که بین سلامت عمومی اعضای هیات علمی فعال و غیر فعال حرکتی دانشگاه ها تفاوت معناداری وجود نداشت (p<0.05). مقایسه و تجزیه و تحلیل سلامت عمومی و ویژگی های فردی آزمودنی ها نیز حاکی از آن بود که بین نمونه های تحقیق از نظر جنسیت، تاهل، میزان تحصیلات و مرتبه علمی تفاوت معنی دار وجود داشت. نمونه های زن در این تحقیق وضعیت سلامت عمومی بهتری نسبت به مردها داشتند و هم چنین آزمودنی های متاهل نسبت به مجردها از وضعیت سلامت عمومی مناسب تری برخوردار بودند. در مقایسه بین سلامت عمومی دارندگان مدارک تحصیلی مختلف و مرتبه های علمی آزمودنی ها نیز مشخص گردید که دارندگان مدرک تحصیلی کارشناسی و مرتبه علمی مربی آموزشیار نسبت به دیگر نمونه های تحقیق دارای سلامت عمومی بهتری بودند. همچنین بررسی وضعیت فعالیت های حرکتی آزمودنی ها در یک سال گذشته نشان داد که تعداد 193 نفر از آنان فعال و 51 نفر دیگر غیر فعال بودند (p<0.05).
