هدف این تحقیق عبارت است از یافتن رابطه بین شیوه های اعمال قدرت مربیان (از دیدگاه مربیان و ورزشکاران) با رضایت مندی ورزشکاران زن عضو تیم های ورزشی نوجوانان، جوانان، و بزرگسالان استان مازندران. تمامی مربیان (166N=) و 285 ورزشکار باشگاهی از 4 رشته گروهی و 4 رشته انفرادی (1492(N= در این تحقیق شرکت کردند و به پرسشنامه قدرت مربیان و پرسشنامه رضایت مندی ورزشکاران پاسخ دادند. پرسشنامه استاندارد قدرت با 15 سؤال 9 ارزشی لیکرت و پرسشنامه استاندارد رضایت مندی با 14 سؤال 7 ارزشی لیکرت، پس از ترجمه و اظهار نظر 10 عضو هیئت علمی رشته تربیت بدنی تایید شد. در مطالعه ای راهنما و با یکبار اندازه گیری، ثبات درونی پرسشنامه قدرت از دیدگاه 15 مربی 81/0=r، و از دیدگاه 15ورزشکار 82/0=r، و پرسشنامه رضایت ورزشکاران نیز با همان ورزشکاران 88/0=r برآورد شد. تمامی فرضیه ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی کندال و آزمون یومان- ویتنی و آزمون کروسکال والیس در سطح معناداری (05/0P≤) تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان داد از دیدگاه هر دو گروه، استفاده از قدرت تخصص مربی در اولویت اول و استفاده از قدرت تنبیه در اولویت آخر قرار دارد. از بین 5 شیوه اعمال قدرت مربیان فقط بین قدرت تخصص، پاداش، و قدرت قانونی مربیان با رضایت مندی ورزشکاران از رفتار و تعامل مربی رابطه مثبت، پایین، و معناداری وجود داشت (37/0-33/0 R=).
