استقلال ازبکستان در سال 1991 تغییر در سنت تمرکزگرایی قدرت در این جمهوری ایجاد نکرد و ساختارهای بجا مانده از دوران شوروی با توجه به فرهنگ سیاسی کمونیستی تسلط یافته تحت عنوان « راه ازبکی » و با همان روش های گذشته اداره کشور را بر عهده گرفتند . شرایط اقتصادی و سیاسی جامعه ازبکستان نشان دهنده شرایط بحرانی در این کشور است و احتمال وقوع جنبش های توده ای نظیر آنچه در اندیجان اتفاق افتاد زیاد است . دو مسیر در مقابل نظام سیاسی ازبکستان قرار دارد یا باید از طریق انجام اصلاحات واقعی این شرایط بحرانی را از بین ببرد و یا با شرایط سخت جنبش های توده ای مواجه خواهد شد .
