فعالیت های روزانه

هدف این تحقیق بررسی ارتباط مهارت های حرکتی پایه (مهارت های جابجایی و کنترل شئ) و فعالیت های جسمانی (فعالیت های سازمان یافته و فعالیت های ایستا) بوده است. همچنین نقش شاخص توده بدنی (BMI) به عنوان متغیر تعدیل کننده بررسی شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان 6 تا 12 ساله شهر قزوین بود که 116 نفر از آنها به طور تصادفی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. مهارت های حرکتی پایه با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت (TGMD-2) مورد ارزیابی قرار گرفتند و فعالیت های روزانه نیز بوسیله پرسشنامه فعالیت های یک سال گذشته (آرون و همکاران، 1995) که بوسیله محقق تعدیل شده بود بررسی شدند. برای محاسبه شاخص توده بدنی، قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری شد. با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، ارتباط بین مهارت های حرکتی پایه و فعالیت های روزانه ارزیابی شد. بر اساس نتایج این تحقیق و در سطح آلفای 05/0≥P، مجموع مهارت های پایه ارتباط معنی داری با فعالیت های سازمان یافته داشتند (560/0r=) اما با فعالیت های ایستا ارتباط معنی داری دیده نشد (380/0-=r). نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که کودکانی که سطح بالاتری از فعالیت های سازمان یافته را دارند در مهارت های حرکتی پایه عملکرد بهتری خواهند داشت اما سطح بالای فعالیت های ایستا تاثیر معنی داری بر این مهارت ها ندارد. همچنین بر اساس این یافته ها، اضافه وزن و سطوح بالاتر از طبیعی شاخص توده بدنی در کودکان، مشارکت در فعالیت های بدنی را محدود می کند. از آنجا که شرکت در کلاس ها و برنامه های تربیت بدنی در رشد مهارت های پایه کودکان نقش اساسی دارد، تنظیم فعالیت های سازمان یافته مناسب بوسیله والدین و معلمان تربیت بدنی اهمیت ویژه ای می یابد.

فعالیت های زندگی روزانه از اساسی ترین اجزای زندگی و بازگوکنندة جنبة مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیت های زندگی روزانة سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعة آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند در سال 91 بودند. نمونة آماری، دو گروه، شامل 297 آزمودنی (تحلیل عاملی اکتشافی) و 280 آزمودنی (تحلیل عاملی تأییدی) بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، تحلیل مؤلفة اصلی با چرخش واریماکس استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 وLESREL انجام گرفت. در نتیجة تحلیل عاملی اکتشافی، پنج زیرمقیاس شامل فعالیت های درشت (9 گویه)، فعالیت های شخصی (7 گویه)، فعالیت های اعتقادی و اجتماعی (8 گویه)، فعالیت های ظریف (4 گویه) و فعالیت های شست وشو با ماشین (2 گویه) استخراج شد. یافته های تحلیل عاملی تأییدی نیز این نتایج را تأیید کرد. این پنج عامل در مجموع 90/75 درصد کل واریانس را تبیین کرد، عامل اول 38/50 درصد، عامل دوم 06/11درصد، عامل سوم 30/6 درصد، عامل چهارم 675/4 درصد و عامل پنجم 485/3 درصد. این ابزار، مقیاس فعالیت های زندگی روزانة سالمندان نام گذاری شد. محاسبة ضریب همبستگی پیرسون بین دوبار تکمیل پرسشنامه توسط30 آزمودنی (50 درصد زن) با فاصلة 1 تا 2 هفته، برای زیرمقیاس های 1 تا 5، همبستگی بین 97/0 تا 76/0 و برای نمرة کل مقیاس 97/0 به دست آمد که نشان دهندة پایایی آزمون مجدد خوب تا عالی است. همچنین پایایی درونی به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 96/0 را به دست داد و نشان دهندة پایایی درونی عالی این مقیاس است. به طور کلی، این نتایج تأیید کرد که مقیاس فعالیت های زندگی روزانة سالمندان ابزاری روا و پایا برای اندازه گیری توانایی و معلولیت سالمندان است.

در پی مطرح شدن اندیشه های نظری در رابطه با این ایده که سبک زندگی و فعالیت های روزانه تاثیر مهمی در میزان بزه دیدگی دارد، پژوهش های متعددِ جامعه شناختی و جرم شناسی به آزمون این فرضیه پرداختند. در همین راستا، پس از ورود مفهومِ «ترس از جرم» به حوزه مطالعات جرم شناسی، تاثیر سبک زندگی بر ترس از جرم نیز مورد توجه قرار گرفت. در ابتدا عمده تحقیقات در حوزه ترس از جرم، فضای حقیقی را مد نظر قرار دادند. اما پس از رشد حوزه سایبر و دوزیست شدن انسان ها، ناگزیر این جنبه از زندگی نیز تحقیقات خاص خود را طلبید. بدین سان، امروزه پژوهش در زمینه جرایم اینترنتی و فضای سایبر، یکی از مهم ترین موضوعات تحقیقاتی را شکل می دهد. از همین رو، در پژوهش حاضر، با استفاده از روش پیمایش اجتماعی و با ابزار پرسشنامه، به بررسی رابطه میان سبک زندگی و فعالیت روزانه بر ترس از جرم پرداخته ایم. نمونه مورد مطالعه 368 نفر از ساکنان شهر سمنان است که به روش نمونه گیری چند مرحله ای که دربردارنده روش های طبقه ای، خوشه ای و تصادفی ساده است، انتخاب شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میان سبک زندگی افراد و فعالیت های آنان در فضای سایبر و شبکه های اجتماعی از یک سو، و ترس از جرایم اینترنتی از سوی دیگر، رابطه معناداری وجود دارد. قابل ذکر است که بر اساس نتایج به دست آمده، نه تنها میزان فعالیت های منفی (رفتارهای پر خطر اینترنتی) بلکه میزان فعالیت های مثبت اینترنتی (استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی برای کار و فعالیت های عادی) در ترس از جرایم اینترنتی تأثیر معناداری دارد. با این وجود میان متغیرهای جمعیت شناختی (به استثنای جنسیت) و ترس از جرایم در فضای سایبر، رابطه معناداری مشاهده نمی شود.