کارنامه

مقدمه: استفاده از ارزشیابی کارآمد ترین روش برای بهبود کیفی آموزش است و از مزایای عمده آن می توان به بهبود روحیه و فعالیت شرکت کنندگان در ارزشیابی و نیز توجیه بهتر امکانات مادی و مالی و آموزش به کمک ارزشیابی اشاره کرد. ارزشیابی به فرآیندی نظامدار برای جمع آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات به منظور تعیین میزان تحقق هدف های مورد نظر گفته می شود. برای این منظور، نیاز به ابزارهای ارزشیابی احساس می شود. طبق تقسیم بندی ابزار های ارزیابی، آموزش نامه ها از آزمون های عملکردی هستند و برای سنجش هدف های آموزشی و بازده های یادگیری حوزه روانی- حرکتی و شناختی به کار می روند. از آموزش نامه ها تحت عنوان «پرونده های آموزشی فردی» نیز نام می برند که در ابتدا به عنوان وسیله تسهیل کننده برای ضبط و برنامه ریزی آموزش در روان پزشکی مورد استفاده قرار گرفته شد. آموزش نامه ها به عنوان استراتژی تسهیل فرآیند بازخوردی و تفکر خلاق طی آموزش بالینی پرستاری مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه، بررسی تاریخچه استفاده از آموزش نامه، تعاریف، مزایا، معایب و کاربرد آن به عنوان استراتژی بازخوردی در پرستاری بود. نتیجه گیری: آموزش نامه، به دلیل کاهش فاصله بین نظر و بالین، می تواند به معلم و دانشجو در رسیدن به اهداف آموزشی و بالینی کمک کند و همچنین به کمک آن می توان از دانشجو و استاد بازخورد گرفت.

کارنامه،شهرآشوب ، اشعار صنفی و شهرانگیز عناوینی هستند که در منابع بنا به بعضی هم ریشگی ها و همانندی هایشان، به جای هم یا در کنار هم مورد اشاره قرار گرفته اند. با این همه، این آثار آن قدر تفاوت های ظریف و متنوع دارند که می توان آن ها را چهار گونة جداگانه به شمار آورد .البته از کارنامه با توجه به نمونه های بسیار اندک و گاه ناقص، کمتر می توان یک گونة کامل را انتظار کشید؛چنان که در عمل هم کارنامه سرانجام عرصه را به شهرآشوب سپرده است. هم چنین است اشعار صنفی که در آن حرفه ها با نگاه شاعرانه و پیشه ور در مقام معشوق توصیف شده ؛ ولی بعدها در گونة شهرانگیز وارد شده و از صورت اشعار پراکنده ،بعضاً به آثاری مبسوط و منسجم تبدیل شده است. شناخت ویژگی های ظریف این انواع مستلزم دقت بسیار است و بواقع همین بی مبالاتی نسبت بدانهاست که باعث شده که از آغاز تا به امروز حتی از سوی اهل فن با یکدگر تخلیط شوند .با این همه باید گفت که در همان زمان شیوعشان هم، از سوی عموم ادبا و شعرا چندان معیارمند نبوده؛ خاصه آن که در این میان، گرفتار بعضی از اشتباهات و یا ابداعات فردی هم شده ، تفنناتی که در پی خود جعل اصطلاح نیز به همراه داشته، و عناوینی چون عالم آشوب،جهان آشوب،دهرآشوب ،عالم کوب و امثال آن ها گواه این ادعایند.تحقیق حاضر برای نخستین بار با اتکا به برخی معاییر گونه شناسی و نیز توسل به منابع اصلی، سعی در شناخت و بازنمود این گونه های ادبی هم سنگ و نزدیک به یکدیگر دارد.