عوامل مؤثر بر خلاقیت

این مقاله شیوه های تدریس خلاقیت آفرین را مورد بررسی قرار می دهد. در این مقاله خلاقیت و یادگیری تعریف و تشریح شده است. همچنین ضرورت پرورش خلاقیت در دانش آموزان، عوامل آموزشگاهی مؤثردرخلاقیت، موانع خلاقیت وویژگی های دانش آموز خلاق بیان شده و درپایان روش های تدریسی که موجب پرورش خلاقیت می شوند موردبررسی قرارگرفته است. یافته های این مقاله نشان می دهد که پژوهش، بستری مناسب برای تقویت و گسترش روحیة ابتکار، نوآوری وخلاقیت است. معلم به عنوان ایجادکنندة شرایط و تسهیل کنندة یادگیری دانش آموزان می تواند از طریق نوگرایی، انعطاف پذیری، عدم اجبار دانش آموزان به حفظ و انباشت ذهنی، شوخ طبعی، پرهیز از راهبردها و روش های قالبی آموزش، زمینه سازی برای ابراز وجود شاگردان و افزایش اعتماد به نفس در آنان، تحریک حس کنجکاوی فراگیران و بالاخره توأم ساختن آموزش با پژوهش به آموزش خلاق و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان بپردازد.

با توجه به تغییر و تحولات، سازمان ها برای بقای موفقیت آمیز، ناچار به بهره گیری از خلاقیت کارکنان می باشند. اما بهره گیری از خلاقیت مستلزم مدیریت عوامل مؤثر بر خلاقیت در چارچوب تئوری سیستمی خلاقیت سازمان در راستای ظهور و ارتقای خلاقیت می باشد که این خود نیازمند مشخص بودن نقشه دانش عوامل مؤثر بر خلاقیت با مشخصه هایی نظیر قلمرو زمانی تحقیقات، کمیت تحقیقات، فراوانی محققین در انجام تحقیقات، فراوانی تحقیقات محققین، ارجاع به تحقیقات و رویکردهای حاکم بر تحقیقات می باشد. از این رو، بر اساس تئوری سیستمی خلاقیت و با بهره گیری از روش های فراتحلیل و تحلیل محتوا تعداد 424 تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت که نتایج حاصله نشان می دهد برخورد علمی با عوامل مؤثر بر خلاقیت از اوایل دهه 1950 شروع شده و از نرخی روزافزون برخوردار بوده، اکثریت تحقیقات یک نفره انجام شده اند، اکثریت محققین یک تحقیق انجام داده اند، به اکثریت تحقیقات یک بار ارجاع داده شده و عمدتاً بر ادبیات عوامل مؤثر بر خلاقیت، رویکرد یک بُعدی و غیر سیستمی حاکم است. علاوه بر این، اهمیت و اولویت تحقیقات و محققین در عوامل و مؤلفه های مؤثر بر خلاقیت، مشخص شده است.

خلاقیت و نوآوری مهم ترین عامل در راستای حفظ سازمان در محیط رقابتی می باشد. فکرها و ایده های نو و اجرای صحیح آن ها منجر به افزایش کارایی و اثربخشی سازمان شده و آن را در دستیابی به اهداف یاری می رساند. در این مقاله ماهیت، تعاریف و ارتباط خلاقیت و نوآوری بررسی می شود و راهکارهای توسعه آن در روابط عمومی به صورت مقاله مروری در سال 1401 موردمطالعه قرار می گیرد. روابط عمومی به دور از خلاقیت و نوآوری طی این مقاله به عنوان نهادی فاقد پویایی و گرفتار در مشکلات ناشی از روزمرگی معرفی می شود. هدف از نگارش، آسیب شناسی رشد خلاقیت و نوآوری به صورت علمی و عملی در روابط عمومی است. در این پژوهش از مقالات نمایه شده در پایگاه های اطلاعاتی علم نت، سیویلیکا، اس.آی.دی، مگیران، ایرانداک، گوگل اسکالر، ساینس دایرکت، امرالد استفاده شد. مجموعه مقالات بررسی شده شامل 30 مقاله بود و در جستجوی مقالات، کلمات کلیدی به کار رفته شامل این کلیدواژه ها بود: خلاقیت، نوآوری، روابط عمومی، کارکرد روابط عمومی، بیمه روستاییان و عشایر. مقالاتی که حجم نمونه نامشخصی داشت و مقالاتی که در آن ها نحوه اجرا به خوبی مشخص نشده بود و یا مقالاتی که ارتباط محتوایی زیادی با پژوهش نداشتند در روند مطالعه حذف شدند. نتایج این پژوهش نشان داد روابط عمومی ها به عنوان عناصر قوی در ارزیابی و تقویت برنامه ها و پیشبرد اهداف سازمان ها، نقش ویژه و مهمی در جهت ایجاد ارتباط و تعاملات فکری و اطلاعاتی ایفاء می کنند و نقش روابط عمومی و حیطه و تأثیر فعالیت آن در ارتباطات درون سازمانی و برون سازمانی در سطح خرد و کلان بر هیچ کس پوشیده نیست خلاقیت در این بخش از سازمان موجب تولید ایده های مفید و تازه و فرایند مسئله یابی، راه حل یابی، ارزیابی راه حل ها و اجرای راه حل های اصیل و بدیع توسط فرد و یا گروه درروابط عمومی در بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر شده و موجب ارتباط بهتر کارگزان و رضایت بیشتر بیمه شدگان می شود.