جریان نقد عملیاتی

هدف : هدف این پژوهش بررسی توان پیش بینی جریان های نقدی آتی توسط سودهای گذشته در مقایسه با جریان های نقدی گذشته است. روش : نمونه ای متشکل از 69 شرکت طی سال های 1383 تا 1396 انتخاب و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل های رگرسیونی با استفاده از داده های مقطعی، تحلیل سری زمانی و روش مارکوف استفاده شد؛ همچنین در این پژوهش، از روش فرآیندهای تصادفی مارکوف برای پیش بینی جریان های نقدی آتی استفاده شد؛ به همین منظور ماتریس های احتمال انتقال تشکیل و پس از بررسی برقراری فروض پایه الگو، فرآیند انتقال تخمین و یافته ها استخراج شد. نتایج : نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد در پیش بینی جریان های نقدی عملیاتی آتی، توان تبیین جریان های نقدی عملیاتی گذشته بیشتر از سودهای عملیاتی گذشته است. یافته ها در این روش نیز حاکی از برتری توان پیش بینی جریان های نقدی نسبت به سود و زیان عملیاتی است. سایر نتایج نشان داد اقلام تعهدی و نیز تفکیک آن با اجزای کوچک تر، هرچند به تنهایی توان پیش بینی کنندگی جریان نقد آتی را ندارد، با اضافه شدن به مدل هایی که از جریان های نقدی گذشته برای پیش بینی جریان نقد آتی استفاده می کنند، توان آنها را افزایش می دهد. در یک جمله، یافته ها حاکی از نقش برجسته تر صورت جریان های نقدی نسبت به صورت سود و زیان در پیش بینی کنندگی جریان های نقدی آتی است.

افزایش آگاهی مؤثر از دارایی های نامشهود (هزینه تحقیق و توسعه)، سبب اتخاذ تصمیم های بهتری در زمینه سرمایه گذاری در شرکت و کسب سود و عملکرد می شود. استراتژی های مورد استفاده برای هزینه های تحقیق و توسعه که مستلزم محدود کردن جریان اطلاعات شرکت به بازار سرمایه و سایر مراجع است، به مدیران اجازه می دهد از منابع شرکت، بدون امکان تشخیص، سوء استفاده کنند. هدف این پژوهش مطالعه تأثیر پاداش هیئت مدیره بر رابطه بین جریان نقد عملیاتی و هزینه های تحقیق و توسعه است. جامعه آماری پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه مورد مطالعه، شامل 140 شرکت پذیرفته شده طی سال های 1396 تا 1400 است. روش پژوهش توصیفی و از نظر ارتباط بین متغیرها ترکیبی از علی-همبستگی است و از نظر هدف کاربردی است. برای پردازش و آزمون فرضیه ها از روش رگرسیونی و داده های تابلویی و همچنین مدل اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان می دهد که پاداش هیئت مدیره بر رابطه بین جریان نقد عملیاتی و هزینه های تحقیق و توسعه تأثیر منفی و معناداری دارد.

پژوهش حاضر در پی ردیابی تأثیر جریان نقد عملیاتی و ارزش دفتری سهام بر بحران مالی شرکت ها است. در راستای حصول به اهداف پژوهش، نمونه ای متشکل از 131 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار که طبق الگوی حذف سیستماتیک انتخاب شده بودند برای یک دوره زمانی 10 ساله از 1391 الی 1400 گردآوری شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از یک مدل رگرسیون چندمتغیره خطی بهره گرفته شد. نتایج آزمون رگرسیون در سطح خطای 5 درصد نشان داد که جریان نقد عملیاتی و ارزش دفتری سهام تأثیر معکوس بر بحران مالی شرکت ها دارند. در واقع با افزایش جریان نقد عملیاتی و ارزش دفتری سهام میزان بحران مالی شرکت کاهش می یابد. زمانی که شرکت گردش نقدینگی عملیاتی بالاتری را دارد، کمتر به ناحیه بحران و درماندگی مالی وارد می شود و درواقع جریان نقدینگی عملیاتی بالاتر، ضامن گریز از بحران مالی است. همچنین، زمانی که ارزش دفتری سهام افزایش یابد می بایست بدهی های شرکت کاهش یابد و زمانی که بدهی کاهش یابد یعنی شرکت قادر به پرداخت دیون خود بوده و در بحران مالی نمی باشد.