کیو توبین

در اندازه گیری ارزش برند دو دیدگاه قالب: مشتری محور و شرکت محور وجود دارد. دیدگاه مشتری محور همان دیدگاه بازاریابی و رفتارگرایان است که در تحقیقات آکر و کلر مورد اشاره قرار گرفته است. دیدگاه شرکت محور مبتنی بر داده های مالی است و جنبه سخت دارد. در رویکرد دوم شاخص کیو توبین از اوایل دهه 1990 به عنوان ارزش برند مورد استفاده قرار گرفته است. در ایران طی سالهای اخیر تحقیقات صورت گرفته در حوزه ارزش برند همگی از دید بازاریابی و رفتاری انجام شده و پرسشنامه محور هستند. در این تحقیق تلاش شده است تا با رویکرد شرکت محور و به کارگیری داده های واقعی ارزش برند و عوامل مؤثر بر آن شناسایی شود. با مطالعه ادبیات موضوع و الگوها و نتایج تحقیقات پیشین چهار فرضیه متناسب با چهار عامل اصلی مؤثر بر ارزش برند شرکتها تدوین شد. با به کارگیری الگوی پانل دیتای نامتوزان شامل 393 مشاهده از 48 شرکت طییک دوره 9 ساله (1388-1380) الگوی تحقیق آزمون شد. نتایج نشان داد که شدت تبلیغات (0.246 =β; 2.525 t=)، عمر شرکت (0.0209 =β; 2.24t=) و عمر برند (0.045 =β; 3.326 t=) بر ارزش برند اثر مثبت دارند. خروجیها همچنین حاکی از تأییدنشدن اثر سهم بازار بر ارزش برند در سطح اطمینان 95٪ است(0.467 =β; 1.695 t=).

بررسی عملکرد شرکت ها از مهمترین موضوعات مورد توجه مدیران، سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر اشخاص ذینفع محسوب می شود و نتایج حاصل از آن مبنای بسیاری از تصمیم گیری ها در داخل و خارج از شرکت هاست. در این تحقیق معیارهای اهرم مالی و دو معیار ارزیابی عملکرد شامل نسبت بازده دارایی ها و کیوتوبین مورد توجه قرار گرفته است. هدف این تحقیق پاسخ به این سوال است که آیا بین ساختار سرمایه و عملکرد شرکت رابطه ای وجود دارد یا خیر؟ در این تحقیق از رویکرد قیاسی– استقرایی و برای تجزیه و تحلیل آماری نیز از نرم افزار آماری (SPSS) استفاده شده است. در این تحقیق تعداد 71 شرکت (355 سال شرکت) برای آزمون فرضیه های تحقیق بین سال های 1387 الی1391 انتخاب شده است. در این تحقیق با استفاده از رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی، تجزیه و تحلیل داده ها انجام شده است. از آزمون K-S برای تعیین نرمال بودن داده ها، روش رگرسیون برای بیان ارتباط متغیرها، آماره آزمون t برای آزمون معنادار بودن ضرایب معادله رگرسیون و در نهایت از آماره آزمون فیشر برای تعیین معنادار بودن معادله استفاده شده است. بین متغیرهای نسبت کل بدهی به کل حقوق صاحبان سهام، نسبت کل بدهی بلندمدت به کل دارایی و نسبت کل بدهی به کل سرمایه با معیار ارزیابی عملکرد بازده دارایی ها رابطه معنادار وجود داشته ولی ارتباط هیچ یک از متغیرهای مستقل با متغیر کیو توبین معنادار نیست.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر ارزشیابی نادرست شرکت ها در بازار سرمایه بر روی سرمایه گذاری شرکت ها است. ارزشیابی نادرست به شرایطی اطلاق می شود که در آن قیمت سهام شرکت ها متفاوت از ارزش ذاتی آن می گردد. جامعه آماری تحقیق را کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه آماری شامل ۱۰۰ شرکت تولیدی برای دوره زمانی۱۳۸۱ الی ۱۳۹۰ می باشد. داده های پانل این تحقیق بر اساس روش رگرسیونی حداقل مربعات تعمیم یافته(GLS) با اثرات ثابت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که عامل غیر بنیادی قیمت سهام شرکت ها در بازار سرمایه تاثیری مثبت و معناداری بر روی میزان سرمایه گذاری شرکت ها دارد. این نتیجه نشان می دهد که ارزش بازار سهام شرکت ها در بازار سرمایه تهران، اطلاعاتی را برای مدیران شرکت ها در ارتباط با تصمیمات سرمایه گذاری فراهم می کند. مدیران، قیمت های بالاتر سهام شرکت ها را به عنوان علامت هایی از انتظارات مثبت سرمایه گذاران شرکت ها نسبت به تصمیمات سرمایه گذاری در نظر می گیرند.

امروزه در همه واحدهای تجاری سرمایه در گردش بخش اعظم سرمایه شرکت را به خود اختصاص می دهد و به تبع مدیریت سرمایه در گردش یکی از وظایف مهم مدیر مالی شرکت است و نقش مهمی در دست یابی به اهداف، سیاست ها و موفقیت های شرکت دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی وجود سطح بهینه مدیریت سرمایه در گردش که در آن منافع و هزینه های سرمایه گذاری در سرمایه در گردش با توجه به عملکرد شرکت برابر شده و ارزش شرکت حداکثر شود و همچنین تأثیر محدودیت مالی بر این سطح بهینه می باشد. بدین منظور نمونه ای شامل 177 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1394-1385 مورد بررسی قرار گرفتند. مدیریت سرمایه در گردش از طریق چرخه تبدیل وجه نقد و محدودیت مالی نیز از طریق روش امتیازدهی ترکیبی اندازه گیری شدند. در این پژوهش از رگرسیون چندمتغیره غیرخطی با روش برآورد حداقل مربعات تعمیم یافته (GLS) استفاده شد. نتایج نشان داد که سطح بهینه ای از مدیریت سرمایه در گردش وجود دارد که در آن ارزش شرکت بهینه می باشد. همچنین نتایج نشان داد محدودیت مالی بر سطح بهینه مدیریت سرمایه در گردش تأثیر معنادار و مستقیم دارد. 

کیو توبین یکی از معیارهای مهم ارزیابی عملکرد است.این معیار در دهه 1970 و دهه اخیر به طور گسترده ای توسط محققین مورد استفاده قرار گرفت. علی رغم استفاده گسترده از این معیار برای ارزیابی عملکرد، این معیار داری یک سری مشکلات درون زاد است. این مقاله به بیان ابهامات کیو توبین در اندازه گیری عملکرد می پردازد.بدین منظور ابتدا به بیان نظری مشکلات درون زاد کیو توبین پرداخت و سپس برای تست تجربی، رابطه بین کیو توبین با نسبت های ، نقدی، فعالیت ، سود آوری و سرمایه گذاری در یک نمونه 48 تایی از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بین سال های 1392 1395 را به صورت ترکیبی مورد بررسی قرار داد. نتیجه تجزیه و تحلیل داده های تحقیق نشان داد که بین کیو توبین و نسبت های نقدی و سود آوری رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین نشان داده شد که بین کیو توبین و نسبت های فعالیت و سرمایه گذاری رابطه معنی داری وجود ندارد.

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین قدرت مدیرعامل و معیارهای عملکرد است. معیارهای عملکرد مورد بررسی در این پژوهش بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام و کیو توبین هستند. برای تعیین قدرت مدیرعامل از معیارهای دوره تصدی مدیرعامل، دوگانگی نقش مدیرعامل و استقلال هیئت مدیره استفاده شده است.   روش: انتظار می رود قدرت مدیرعامل بر معیارهای عملکرد تأثیر گذار باشد. به منظور بررسی این فرضیه داده های 122 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1390 الی 1398 با استفاده از رگرسیون چندگانه مورد آزمون قرار گرفتند. این پژوهش کاربردی بوده و روش شناسی آن تجربی است.   یافته ها: طبق انتظار بین قدرت مدیرعامل و معیارهای بازده حقوق صاحبان سهام و کیو توبین رابطه مثبت وجود دارد، اما بین قدرت مدیرعامل و بازده دارایی ها رابطه ای وجود ندارد.   نتیجه گیری: مسئله نمایندگی مهم ترین آسیب جدایی مالکیت از مدیریت است. یکی از راه های کاهش این آسیب هم سو کردن منافع مالک و مدیر با استفاده از متغیرهای حسابداری است. هر چند ذینفعان ترجیح می دهند بازده حاصل از بکارگیری منابع حداکثر شود اما ترجیح مالکان این است که بازده سرمایه گذاری آن ها به طور خاص حداکثر شود. بنابراین با توجه به اینکه هیئت مدیره به نمایندگی از مالکان مدیر را استخدام می کند احتمال اینکه در قرارداد مربوطه بر معیارهای عملکرد مدنظر  مالکان تاکید شود بسیار بیشتر از معیارهای عملکردی است که سایر ذینفعان شرکت به آن اهمیت می دهند. بدیهی است مالکان در صورتی اختیار و قدرت بیشتری به مدیرعامل اعطا می کنند که احتمال بهبود معیارهای مذکور بیشتر شود. رابطه مثبت بین قدرت مدیرعامل و بازده حقوق صاحبان سهام می تواند تأیید این ادعا باشد. با بهبود معیارهای عملکرد مدنظر صاحبان سهام انتظار می رفت ارزش سرمایه گذاری آن ها که در معیار کیو توبین منعکس می شود، بهبود یابد. یافته های پژوهش این ادعا را نیز تأیید می کنند.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر متغیرهای حاکمیت شرکتی (تمرکز مالکیت، مالکیت نهادی، مالکیت مدیریتی، دوگانگی وظیفه مدیرعامل و کیفیت حسابرسی) بر نسبت کیو توبین و هزینه های نمایندگی است. معیارهای هزینه های نمایندگی در این پژوهش شامل وجوه نقد آزاد، هزینه های عمومی و نسبت فروش به کل دارایی ها می باشد. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل واحدهای تجاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادارتهران در دوره زمانی 1381 الی 1389 است . در این تحقیق برای انتخاب حجم نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است بدین صورت که پس از اعمال محدودیت های اعمال شده کلیه شرکت ها به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند که 136 شرکت بوده است. پس از انجام آزمون های فروش کلاسیک مدل رگرسیونی شامل آزمون های آرچ (ناهمسانی واریانس) و آزمون هم خطی و آزمون پایایی دادها، با استفاده از آزمون چاو و آزمون هاسمن به برازش مدل های ترکیبی اثرات مشترک، اثرات ثابت و اثرات تصادفی پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین نسبت کیو توبین و هزینه های نمایندگی با متغیرهای حاکمیت شرکتی ارتباط معنی داری وجود دارد.