نسل دهه هشتاد

حکومت های دینی نظیر جمهوری اسلامی ایران برای بازتولید کارآمدی شان از یکسو نیازمند معانی عمیقی اند که محصول استدلال های معرفت شناختیِ اسلامی خاصی است و از سوی دیگر به سوژه های حقوقی ای نیاز دارند که اقناع این معانی معرفتی شده باشند؛ در حالی که در جهانِ حاد واقعیِ امروزی و با ظهور نسل هایی با هویت های سیّال و مجازی، معانی عمیق معرفتی در حوزه های مختلف با چالش های جدی ای روبه رو شده و روزبه روز نقششان در زندگی انسان ها کم رنگ تر می شود. بر این اساس در این مقاله می کوشیم تا با مبنا قرار دادن ویژگی های نسل دهه هشتاد (که با سیّالیت و مجازیت خود به ندرت جایگاهی حقوقی و معرفتی را اشغال می کنند)، ابتدا تغییرات شکل گرفته در سه حوزه کارآفرینی، روشن فکری و حکمرانی سیاسی را بررسی کنیم و سپس به تحولاتی که گفتمان انقلاب اسلامی در این شرایط نوظهور باید به خود گیرد، بپردازیم. به طور کلی یافته های تحقیق بیانگر آن است که کم رنگ شدن معانی عمیق معرفتی نزد نسل دهه هشتاد، ضمن آنکه مباحث معرفت شناختیِ روشن فکران عام را به حاشیه می برد و فضا را برای ظهور روشن فکران خاص فراهم می کند، در حوزه اقتصادی موجب شکل گیری اقتصاد استارت آپی و ظهور نوع جدیدی از کارآفرینیِ پُرخطر به نام کارآفرینیِ زنجیره ای می شود. به تبع این تحولات، در حوزه «حکمرانی سیاسی» نیز حکومت کردنِ کم هزینه و کارآمد بر سوژه های دهه هشتادی مستلزم عبور از قاعده های کلی و معرفت شناختی و تبدیل حکومت اسلامی به حکومت مندی اسلامی است.