ضریب اتکا پذیری

هدف پژوهش، برآورد میزان اتّکاپذیری نمره های ارزیابی دانشجویان کارشناسی از عملکرد آموزشی استادان در چهارچوب نظریه تعمیم پذیری بود. برای این منظور، اطلاعات ارزیابی عملکرد استادان که در نیم سال اوّل سال تحصیلی 94-1393 در پایگاه سامانه آموزشی دانشگاه علّامه طباطبائی ثبت شده بود به عنوان جامعه آماری، تعریف شد. سپس به صورت تصادفی چند مرحله ای، نمره های ارزیابی عملکرد آموزشی دوازده استاد به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. داده ها با استفاده از یک طرح دو وجهی آشیان شده، تحلیل شد تا ضریب اتّکاپذیری داده ها برآورد شود. یافته ها نشان می دهد که اتّکا پذیری نظر دانشجویان نسبت به عملکرد آموزشی استاد در همه گروه های آموزشی برابر نیست. همچنین میانگین نمره های ارزیابی، هشت استاد از بین دوازده استاد مورد مطالعه، به این علّت که ضریب اتّکاپذیری آنها کمتر از میزان مورد انتظار است نباید مبنای تصمیم گیری قرار بگیرد. بر اساس نتایج پیشنهاد می شود که پیش از به کارگیری نظرات دانشجویان در ارتقاء یا تمدید قرارداد استادان مدعو یا پیمانی، ابتدا ضریب اتکا پذیری نظرات دانشجویان برآورد شود و چنانچه ضریب اتکا پذیری، کمتر از میزان قابل قبول به دست آمد، نظر آنان مبنای تصمیم گیری قرار نگیرد.