مدیران شهرداری

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر سرمایه روان شناختی و سبک رهبری تحول آفرین در مدیران شهرداری منطقه سه شهر تهران بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل با پیش آزمون و پس آزمون بود و جامعه آماری پژوهش تعداد140 نفر از مدیران شهرداری منطقه 3 تهران بوده اند و تعداد 30 نفر که در مقیاس سرمایه روان شناختی لوتانز (2007) و مقیاس سبک رهبری تحول آفرین بس و اولیو (1985) نمرات ضعیف تری کسب نموده اند، به طور داوطلبانه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، آموزش مهارت های ارتباطی مک کی، دیویس و فانینگ (2009) در 10 جلسه اجرا شد، اما گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری آنکووا مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که با حذف اثر نمره های سرمایه روان شناختی و سبک رهبری تحول آفرین پیش آزمون به عنوان متغیر همپراش، اثر اصلی متغیر مستقل (آموزش مهارت های ارتباطی) بر نمره های سرمایه روان شناختی و سبک رهبری تحول آفرین پس آزمون معنادار است. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی موجب افزایش سرمایه روان شناختی و سبک رهبری تحول آفرین در مدیران می شود.

زمینه و هدف: مسئولیت مدنی لزوم جبران خسارتی است که از اشخاص به طریق الزامات خارج از قرارداد به دیگران وارد می شود. تعهدی که فرد نسبت به جبران زیان وارده به دیگری دارد، اعم از اینکه زیان مذکور در اثر عمل شخصی یا اشخاص وابسته وارد شده باشد دربرگیرنده مسئولیت می شود. مدیر شهرداری در رهگذر عملکرد خود وظایفی دارد که می تواند منجر به خسارت گردد. هدف از پژوهش مسئولیت مدنی ناشی تقصیر مدیران شهرداری می باشد. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. ملاحظات اخلاقی: در نگارش مقاله اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها: ارکان مسئولیت مدنی شهردار(تقصیر، وجود ضرر، ارتکاب فعل زیان بار و رابطه سببیت) است. در حالتی می توان شهردار را مسئول خسارت دانست که تقصیر او باعث ضرر شده باشد. ضرری که از مدیر به مردم وارد می شود، می تواند قصور شخصی شهردار باشد، هم چنین ضرر می تواند از ضعف قانون باشد، لذا در صورت عدم تقصیر مدیر، دولت مسئول است. نتیجه: مدیر شهرداری در امور اداری اگر مرتکب خطا و تقصیر شود، دولت ملزم به جبران خسارت می باشد اما اگر عملکرد اداری مدیر نشئت از وظیفه نبوده، قصور شخصی محسوب می شود و ضمان آور است.