جانشین پروری در ناجا

هدف این مقاله بررسی جانشین پروری مدیران بر اساس تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی است؛ بدین منظور پرسشنامه جانشین پروری بر اساس الگوی برنامه ریزی جانشینی ویلیام رایث ول (2010) بومی و سپس توسط 616 نفر از مدیران و فرماندهان ناجا تکمیل شد . با استفاده از روشهای آماری تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی به شناسایی دوباره و تأیید نظری عوامل سازه جانشین پروری در محیط انتظامی پرداخته شده است نتایج تحلیل عامل اکتشافی حاکی از پنج عامل انعطاف راهبردی کلان، نگیزش مشارکتی، چگونگی اجرا، ضمانت اجرایی و آمادگی سازمانی و سرمایه سازمانی در نظر گرفته شد.واریانس استخراج شده توسط عوامل یاد شده بیش از 30 درصد بوده، و نتایج تحلیل عامل تأییدی نشاندهنده ارزش بسیار مناسب مرتبه اول و دوم سازه با مبانی نظری است.

در این پژوهش تلاش شده است با به کارگیری رویکردی آمیخته از تحلیلات کمی و کیفی در روش شناسی پژوهش به مطالعه موانع فرایندی اجرای برنامه جانشین پروری در ناجا پرداخته شود . این پژوهش، مطالعه ای پیمایشی مقطعی است که از نظر نوع تحقیق، کاربردی است. در بخش کیفی از روش تحلیل موضوع بهره گرفته شده است که تحلیل نظر نخبگان سازمانی ناجا و همچنین کارشناسان دانشگاهی را در بر دارد. تمام تحلیلها و مراحل کمی نیز با استفاده از نرم افزارهایExcel ،SPSS وLISREL انجام شد که در نهایت پس از بررسی دقیق ضرائب همبستگی و تحلیل عاملی مرتبه اول و دوم بر روی داده های پژوهش ، اولویت بندی دقیقی از موانع فرایندی اجرای برنامه جانشین پروری در ناجا با استفاده از آزمون فریدمن ارائه شد

هدف پژوهش بررسی تأثیر سبکهای تصمی مگیری مدیران بر راهبردهای جانشی نپروری در ناجا است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی، و روش پژوهش توصیفی–پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش تمام مدیران و کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان هرمزگان هستند که بر اساس فرمول کوکران 195 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد جانشین پروری کیم (2006)، پرسشنامه سبکهای تصمی مگیری عمومی بروس و اسکات (1995) استفاده شده است که روایی پرسشنامه ها به وسیله استادان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 90 / 0 و 78 / 0 به دست آمد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون اسپیرمن، آزمون رگرسیون و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج تحلیل یافته ها نشان داد سبکهای تصمیم گیری بر راهبردهای جانشین پروری تأثیرگذار است. همچنین یافته ها نشان داد که عوامل سبک تصمیم گیری )عقلانی، شهودی، وابستگی، آنی و اجتنابی( بر جانشین پروری اثر معناداری دارند. نتایج آزمون فریدمن نشان داد سبک وابستگی با ضریب 3/17  در اولویت اول قرار دارد؛ در نتیجه بیشترین اثر را بر جانشین پروری دارد؛ سبک اجتنابی با ضریب  01/3 در اولویت دوم و سبک عقلانی با ضریب 82 / 2 در رتبه پنجم و پایانی قرار دارد در نتیجه کمترین اثر را بر جانشی نپروری در ناجا دارد.