توانایی خواندن

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور بر بهبود توانایی خواندن دانش آموزان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان با اختلال خواندن بودند که به مراکز آموزش اختلال های یادگیری شهر تهران مراجعه کرده بودند و از بین آنها 30 دانشآموز نارساخوانی و شاغل به تحصیل در پایه های اول تا سوم ابتدایی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایشی در یک دوره 24 جلسه ای آموزش حافظه فعال مبتنی بر تحریکات واجی در دو بعد شنیداری و دیداری شرکت کردند. برای گردآوری داده ها از آزمون خواندن و نارساخوانی نما استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها نشان داد که برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور به بهبود معنادار توانایی خواندن دانش آموزان نارساخوان در هر سه مؤلفه دقت خواندن، سیالی خواندن و درک خواندن می انجامد و این یافته ها در یک پیگیری دوماهه نیز پایدار بودند. اندازه اثرهای به دست آمده از 0/69 تا 0/43 متغیر بودند که نشان دهنده اندازه اثرهای بزرگ تا متوسط هستند. از اینرو، می توان گفت که با به کار بستن برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور می توان توانایی خواندن کودکان نارساخوان را بهبود بخشد.

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آموزش مداخله ای راهبردهای دقت دیداری و شنیداری بر بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی در پایه دوم دوره ابتدایی است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان نارساخوان ابتدائی پایه دوم شهرستان کاشمر در سال 1400_1399 است. با توجه به جامعه مورد پژوهش، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است. نمونه ای با حجم 16 نفر از مراجعین مرکز اختلالات یادگیری شهرستان کاشمر انتخاب شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. آموزش مداخله ای دقت دیداری و شنیداری طی 12 جلسه 45 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد. ابزار پژوهش، آزمون نارساخوانی نما بود. داده های به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش مداخله ای دقت دیداری و شنیداری بر بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان مؤثر است.