مسئولیت اجتماعی در دوران کرونا

توانمندی های شخصیتی مثبت گرا را می توان به عنوان ویژگی های تعریف کرد که به فرد اجازه می دهد در بهترین حالت شخصی خود عمل کند. توانمندی ها به ویژه برای کسب دانش و حل مسئله مهم هستند. شناخت ابعاد توانمندی های شخصیتی بر تداوم و رشد کسب وکار مؤثر است؛ بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تأثیر توانمندی های شخصیتی مثبت گرا بر تداوم کسب وکار با میانجیگری تاب آوری و تعدیل گری مسئولیت اجتماعی در شرایط کرونایی پرداخته شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 240 نفر مدیران کسب وکارهای خدماتی در شهر اصفهان است. به منظور جمع آوری داده های پژوهش، از پرسش نامه و روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. پایایی و روایی سازه های پژوهش با استفاده از آلفای کرونباخ و میانگین واریانس استخراجی به تأیید رسید. به کمک نرم افزارSmartPLS3 فرضیه های پژوهش بررسی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که توانمندی های شخصیتی مثبت گرا بر تاب آوری تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین تاب آوری بر تداوم کسب وکار تأثیر مثبت و معناداری دارد. به منظور ارتقا تداوم کسب وکار از راه توانمندی شخصیتی مثبت گرا، باید بر تاب آوری تأکید شود. همچنین چهار عملکرد مهم توانمندی های شخصیتی، فضیلت های خرد، خویشتن داری، شجاعت و تعالی بر تاب آوری تأثیر مثبت و معناداری دارد. دو عملکرد دیگر توانمندی های شخصیت؛ فضیلت انسانیت و عدالت بر تاب آوری تأثیر معناداری ندارد. قابل ذکر است که متغیر تعدیل گر مسئولیت اجتماعی در دوران کرونا، رابطه تاب آوری و تداوم کسب وکار را تعدیل نمی کند.

بیماری همه گیر کووید ۱9 به نگرانی عمده بهداشت در سراسر جهان تبدیل شده است. این امر می تواند در مسئولیت اجتماعی و همچنین کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارد. در طول بیماری همه گیر کووید ۱9، محققان برای پایان دادن به این تهدید از فنّاوری های نوآورانه استفاده می کنند. در گردشگری، واقعیت مجازی از این دست فنّاوری ها به شمار می رود. واقعیت مجازی محیطی را در اختی ار کاربر قرار می دهد تا بتواند ازطریق شبیه سازی واقعیت ها، آنچ ه را در مح یط واقعی نمی تواند انجام دهد یا شرایط لازمش را ندارد در ای ن مح یط انجام دهد. اما به رغم مطالعات گسترده، در ایران به ویژه درگردشگری، پژوهش اندکی در این حوزه انجام شده است. بنابراین، این پژوهش تأثیر گردشگری با فنّاوری واقعیت مجازی در رضایت گردشگران با میانجیگری نیت های رفتاری و تعدیلگری شرایط کرونایی را بررسی کرده است. نمونه آماری این پژوهش را 368 نفر از بازدیدکنندگان سه جاذبه گردشگری مختلف ازطریق فنّاوری واقعیت مجازی تشکیل می دهند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش، از پرسش نامه آنلاین و روش نمونه گیری دردسترس استفاده شده است. پایایی و روایی سازه های پژوهش با استفاده از آلفای کرونباخ و میانگین واریانس استخراجی به تأیید رسید. به کمک نرم افزار اسمارت پی.ال.اس۳ فرضیه های پژوهش بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داد که علاقه به گردشگری واقعیت مجازی با نیت های رفتاری در گردشگری رابطه مثبت دارد. علاقه به گردشگری واقعیت مجازی ازطریق نیت های رفتاری در رضایت گردشگران تأثیرگذار است. همچنین گفتنی است که مسئولیت اجتماعی در دوران کرونا، رابطه نیت های رفتاری و رضایت گردشگران را تعدیل نمی کند.