ملاتونین

زمینه و هدف : ملاتونین هورمونی با خواص فیزیولوژیک متنوع از جمله خواص ضددرد و ضدالتهاب می باشد و گزارش های ناهمسویی از اثر آن بر عملکرد ورزشی منتشر شده است. از این رو در تحقیق حاضر سعی شد تا اثر ملاتونین بر کوفتگی عضلانی بررسی شود . روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، 24 آزمودنی سالم مرد در یک طرح دوسو کور تصادفی، به دو گروه تجربی (تعداد 13 نفر، میانگین سنی 0/8±21/45 سال، قد 4/8±175 سانتی متر، وزن 6/9±74/4 کیلوگرم) و دارونما (تعداد 11 نفر، میانگین سنی 1/6±21/8 سال، قد 5/6±174 سانتی متر، وزن 11/2±67/18 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی، ملاتونین را به میزان 6 میلی گرم در روز به طور خوراکی به مدت 7 روز قبل از تمرین کوفتگی عضلانی، دریافت نمودند و گروه دارونما، کپسول های مشابه حاوی 6 میلی گرم لاکتوز دریافت کردند. کوفتگی عضلانی با استفاده از پروتکل پایین آمدن از پله در هر دو پا ایجاد شد. غلظت سرمی لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتین فسفوکیناز (CPK)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و نیز مقیاس آنالوگ بصری درد و درد فشاری در زمان های 7 روز قبل، 24، 48 و 72 ساعت پس از پروتکل ایجاد کوفتگی، مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای بررسی تاثیر ملاتونین، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد و سطح معنی داری 0/05>p منظور گردید. یافته ها: تنها افزایش معنی داری (0/01>p) در غلظت سرمی CPK گروه دارونما نسبت به گروه تجربی در 24 ساعت بعد از ایجاد کوفتگی عضلانی نسبت به پیش آزمون وجود داشت و شدت مقیاس آنالوگ بصری درد و درد فشاری در هر یک از مراحل، به طور معنی داری در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما بالاتر بود (0/05<p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق دال بر عدم تاثیر ملاتونین بر شاخص های بیوشیمیایی التهاب، درد ادراکی و درد فشاری است و بنظر می رسد مصرف خوراکی آن با دوز 6 روز/ میلی گرم در طول 7 روز، موجب افزایش درد کوفتگی عضلانی تاخیری شود.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال مزمن، پیش رونده و با واسطه ایمنی است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد و شایع ترین علت ناتوانی عصبی غیرتروماتیک در بزرگسالان است. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی خانگی بر سطوح سرتونین، ملاتونین، کیفیت خواب و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بیماری MS بود. تعداد 27 بیمار زن (66/2 ± 56/34) مبتلا به MS از نوع عودکننده-فروکش کننده با امتیاز EDSS بین صفر تا 5/5 از مراجعه کنندگان به درمانگاه نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی گیلان، به دو گروه تمرینات مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینات مقاومتی هشت هفته فعالیت ورزشی در منزل شامل چهار هفته فاز هایپرتروفی و چهار هفته فاز قدرت بود. کیفیت خواب و زندگی به ترتیب توسط پرسشنامه کیفیت خواب و پرسشنامه 26 سؤالی کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت ارزیابی شد. همچنین سطوح ملاتونین و سرتونین سرمی قبل و بعد دوره تمرین با استفاده از روش الایزا ارزیابی شد. داده مطالعه در سطح 05/0 با استفاده از روش آماری کوواریانس بررسی شد. بررسی ها نشان داد که سطوح ملاتونین، سرتونین و کیفیت زندگی و کیفیت خواب طی هشت هفته تمرینات مقاومتی تغییر معناداری نداشت (05/0<P). این نتایج نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث بهبود سطوح ملاتونین یا کیفیت خواب در بیماران MS نمی شود. به نظر می رسد، اجرای تمرینات بدون نظارت مستقیم فاقد اثر تماشاگر و انگیزه لازم برای اثربخشی آن ها خواهد بود.