فناوری سیار

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش کاوشگرانه ی علوم با تلفیق فناوری سیار بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی با نقش میانجی انگیزش تحصیلی است. این پژوهش از نوع کاربردی است که از روش نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) بهره برد. جامعه آماری پژوهش، مدارس دولتی مقطع ابتدایی شهرستان شاهین شهر در سال تحصیلی 99-98 بود که از آن دو مدرسه با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور ارزیابی انگیزش دانش آموزان از پرسشنامه انگیزش یادگیری و برای سنجش عملکرد تحصیلی ایشان از آزمون محقق ساخته استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده های پژوهش تحلیل مسیر بود و داده ها به کمک نرم افزار Amos مورد تحلیل قرار گرفت. بررسی اثرات مستقیم مدل مفهومی پژوهش نشان داد که آموزش کاوشگرانه علوم با تلفیق فناوری سیار بر زیرمقیاس انگیزش عمقی اثر مثبت و معنی داری دارد ولی تأثیر آن بر دو زیرمقیاس انگیزش سطحی و دستیابی به انگیزش معنی دار نیست. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که روش آموزشی مورد استفاده بر عملکرد تحصیلی تأثیر مستقیم، مثبت و معنی داری ندارد. یافته ها درخصوص تاثیر ابعاد انگیزش بر متغیر عملکرد تحصیلی حاکی از آن است که انگیزش عمقی دانش آموزان تأثیر مثبت و معنی دار و دستیابی به انگیزش تاثیر منفی و معنی دار بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد، لیکن انگیزش سطحی بر عملکرد تحصیلی اثر معنی داری ندارد. با توجه به یافته های این پژوهش توصیه می شود که معلمان با انتخاب تکالیف موثق و مرتبط با دنیای واقعی و از طریق آموزش کاوشگرانه، به افزایش میزان انگیزش عمقی در دانش آموزان و به دنبال آن بهبود عملکرد تحصیلی آنان همت گمارند.

  هدف: تعیین رابطه ی استفاده از فناوری سیار با راهبردهای حل مسئله در دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال است. روش پژوهش: پژوهش کاربردی حاضر به روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال که4976نفر هستند و حجم نمونه مطابق با جدول مورگان 354 نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه فناوری سیار اسلانبای (2008) با ضریب پایایی 81/0 و پرسشنامه راهبردهای حل مسئله کسیدی و لانگ (1996) با ضریب پایایی 77/0 است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنف، شاپیرو-ویلک، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: سهم استفاده از فناوری سیار5/3% راهبرد خلاقیت، 8/3%راهبرد اعتماد،6/4% راهبرد گرایش، 4/4% راهبرد درماندگی، 4/3% راهبرد مهارگری، 4/2% راهبرد اجتناب و در نهایت 9/3% تغییرات راهبردهای حل مسئله در دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال از طریق استفاده از فناوری سیار قابل تبیین بوده است.   نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با اطمینان 95 درصد بین استفاده از فناوری سیار با راهبردهای حل مسئله در دانشجویان رابطه وجود دارد که برابر با 204/0 واحد است.

هدف پژوهش حاضر شناسایی مؤلفه های محیط یادگیری مبتنی بر فناوری سیار به منظور اجرای کلاس معکوس اثربخش: یک مطالعه سنتزپژوهی بود. رویکرد پژوهش ،کیفی و از نوع سنتز پژوهی بود. جامعه آماری کلیه آثار منتشر شده در این حوزه بود که در جستجوی اولیه 179 منبع شناسایی شد. به منظور دسترسی به پیشینه و جمع آوری منابع نظری متناسب با هدف پژوهش از پایگاه های داخلی مگ ایران، نورمگز، سیویلیکا، پژوهشگاه علوم انسانی، ایران نمایه و پایگاه های خارجی اسکوپوس، ساینس دایرکت، پروکوئست، اریک، اشپرینگر و گوگل اسکالر  در بازه زمانی 1393 تا 1401 برای اسناد فارسی و  برای اسناد انگلیسی، بازه زمانی، 2013 تا 2022 استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها  از  روش تحلیل محتوای کیفی استقرایی و تحلیل تماتیک استفاده شد. یافته های پژوهشی در ۴ بعد مضامین، مقولات و مقولات هسته ای (اصلی) طبقه بندی و تحلیل شدند. نتیجه تحقیق نشان داد در  محیط های یادگیری فناوری سیار برای اجرای کلاس معکوس اثربخش باید مؤلفه های محتوای آموزش، روش های یادگیری، اشتراک گذاری، تولید محتوا، اهداف آموزشی، ارزیابی یادگیرنده محور و انتقال آموزش به خارج از کلاس، سیار بودن و پشتیبانی فناورانه را در نظر داشت.