مبانی قرآن شناختی

عبدالله بن عباس صحابی برجسته پیامبر $ و شاگرد حضرت علی% است. با توجه به تصریح خود او به علم آموزی به ویژه أخذ تفسیر از حضرت علی% و اهمیت آرای وی در شناخت قرآن، به نظر می رسد که مطابقت قابل توجهی میان دیدگاه های وی و ائمه% بویژه امام علی% در مبانی قرآن شناختی باشد. این مقاله با به کارگیری روش کتابخانه ای، تجزیه و تحلیل متن، ضمن استخراج آن مبانی در روایات وی، به بررسی میزان مطابقت آن با مبانی قرآن شناختی اهل بیت% پرداخته و به این نتیجه دست یافته که وی همچون ائمه % معتقد به جمع میان نزول دفعی و تدریجی، قابل فهم بودن الفاظ قرآن، عصری بودن فهم آن، تأویل پذیری و ذوبطون بودن آن است. اعتقاد به وجود واژگان معرب و لهجه های غیرحجازی در قرآن، معناداربودن حروف مقطعه، نسخ برخی آیات از دیگر مبانی قرآن شناختی وی مطابق با اهل بیت% است.

توحید اصلی ترین و مهم ترین رکن هندسه معرفتی قرآن، و آموزش توحید از محوری ترین مسائل تربیتی است که قرآن بدان توجه کرده و برای دستیابی به آن از روش هایی بهره برده است که می توان با بررسی آیات، آنها را کشف و استخراج نمود. روش آموزش توحید در قرآن، مبتنی بر پیش فرض هایی است که این مقاله درصدد است آنها را با تأکید بر اندیشه های کلامی و تفسیری علامه مصباح یزدی تبیین نماید تا در پژوهش های مربوط به روش آموزش توحید در قرآن مدنظر واقع شود. روش این تحقیق توصیفی تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ای است. یافته های تحقیق نشان می دهد این مبانی در ساحت های پنجگانه معرفت شناختی، هستی شناختی، انسان شناختی، ارزش شناختی و قرآن شناختی قابل شناخت و مهم ترین آنها عبارت است از: مراتب، نصاب و اقسام بودن توحید؛ هماهنگی روش آموزش توحید در قرآن با قوانین هستی شناسانه؛ ارزش مراتب توحید؛ هماهنگی روش آموزش توحید در قرآن با فطرت انسان؛ امکان شناخت توحید؛ انواع و مراتب شناخت توحید؛ و روشمندی آموزش توحید در قرآن.