روش پروژه محور

یادگیری مسئله محور روشی آموزشی فعّال و مبتنی بر سازنده گرائی است. سازنده گرایی ، ریشه در اندیشه های علمی و تربیتی دانشمندانی همچون پیاژه ، برونر و جان دیوئی دارد، و بر نقش فعّال یادگیرنده در درک و فهم و ساختن دانش و علم تاکید دارد. حلّ مسئله معتبرترین فعالیت یادگیری است که دانش آموزان می توانند انجام دهند. در یادگیری مسئله محور، یادگیرنده از طریق توسعه راهبردهای یادگیری فراشناختی، کارکردن در گروه های کوچک و حلّ مسائل واقعی، نقش فعّالی در ساخت دانش پیدا می کند. درس تاریخ به جهت تأکید بر محفوظات، استفاده افراطی از روش سخنرانی، مشکلات ساختاری و گاه محتوائی کتاب درسی تاریخ از جاذبه اندکی برای تدریس برخوردار است. فراگیران غالباً از ملال آور بودن موضوعات تاریخی یاد می کنند. بنابراین مدرس تاریخ بایستی در پی یک روش مناسب برای آموزش باشد . یادگیری مسئله محور از جمله شیوه های است که علاوه بر علاقمند نمودن دانش آموزان به درس تاریخ در توسعه فهم و سواد تاریخی دانش آموزان مؤثر می باشد. سئوال اصلی این پژوهش اینست که یادگیری مسئله محور را چگونه می توان در آموزش تاریخ بکار بست؟ در پاسخ به این سئوال و با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و استناد به تجربه عملی نگارندگان، این نتیجه حاصل آمد که در تدریس تاریخ به روشمسأله محور موضوعات آموزشی در دل مسأله اصلی تلفیق می شوند وتدریس براساس مسئله به شیوه عملی می تواند اشکال متنوعی داشته باشد. شیوه پروژه محور از جمله این روش ها است که به صورت نمونه عملی مورد بررسی قرار گرفته است.

تاریخ محلی اگرچه موضوع جدیدی نیست و به صورت های مختلف از گذشته های دور تا به امروز وجود داشته است. اما از جهت آموزش و تدریس در دهه های اخیر در بسیاری از کشورها مورد توجه قرارگرفته است. در کشور ما اگرچه آموزش تاریخ محلی در مدارس هنوز در آموزش رسمی وجود ندارد، اما در سرفصل دروس رشته تاریخ و آموزش تاریخ در دوره کارشناسی و ارشد مورد توجه قرار گرفته است.کتب فتوح ، فضائل شهرها، آثار البلاد، صوره الارض، سفرنامه ها و کتب مسالک و ممالک از مهم ترین منابع جغرافیای تاریخی است که در آموزش تاریخ محلی کاربرد زیادی دارد. در این منابع که وجه جغرافیائی آن برجسته تر از جنبه تاریخی آن است درک مکانی سیر حوادث تاریخی به خوبی تعمیق می شود . علاوه براین تاریخ اجتماعی و جامعه شناسی تاریخی دیگر دانش های مرتبط با تاریخ محلی هستند که در پژوهش و آموزش تاریخ محلی باید بدان تکیه کرد. طرح تاریخ محلی به شکل درسی هم می تواند یک فرصت آموزشی برای مطرح کردن درس تاریخ و درگیر کردن دانش آموزان در فرایند یادگیری باشد هم به فهم کردن تاریخ کمک شایانی کند.کاربرد دانش جغرافیای تاریخی در آموزش تاریخ محلی سئوال اصلی مقاله است که برای پاسخ به آن با روش مطالعه روندی و تفسیر منابع جغرافیای پژوهش انجام گرفته است. یافته های پژوهش بیانگر آنست که توجه به جغرافیای تاریخی که موجب تقویت درک مکانی فراگیران می شود و استفاده از روش ها و ابزار خاص پژوهش جغرافیای تاریخی در این آموزش تاریخ محلی موثر است.