اشتغال فارغ التحصیلان

موضوع اشتغال و دستیابی افراد به شغل مورد نظر از اساسی ترین نیازهای یک جامعه محسوب می شود و توسعه کیفیت منابع انسانی از اهداف اصلی دانشگاه ها محسوب می شود. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل موثر بر توسعه اشتغال فارغ-التحصیلان رشته تربیت بدنی با روش کیفی و با ماهیت اکتشافی بنیادی انجام شده است. جامعه آماری شامل 16 نفر از صاحب نظران مختلف در بحث اشتغال فارغ التحصیلان علوم ورزشی از سازمان ها و مراکز مختلف بودند. نمونه گیری با روش هدفمند و سهمیه ای انجام شد. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته و بررسی پیشینه تحقیق استفاده شد. نتایج کدگذاری باز شامل 57 کد اولیه حاصل از تحلیل مصاحبه ها و اسناد بود که در کدگذاری محوری شامل 16 مقوله شد و در نهایت یافته های حاصل از کدگذاری گزینشی شامل 4 مفهوم عوامل بازدارنده، عوامل تسهیل کننده، عوامل توسعه دهنده، و پیامدها بود. تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که عوامل بازدارنده تاثیر زیادی بر توسعه اشتغال فارغ التحصیلان دارند لذا شناخت افراد از توانمندی های خود و درک تغییرات محیطی و ایجاد یک رویکرد سیستمی و سازمان یافته برای ایجاد اشتغال و همچنین ایجاد بستر محیطی مناسب برای ارتباط بین صنعت و دانشگاه توسط متولیان امر اشتغال تاثیر مهمی بر توسعه اشتغال فارغ التحصیلان دارد.

اشتغال اثربخش دانش آموختگان آموزش عالی یک مسأله اساسی در تمام کشورهای دنیا از جمله ایران است. توسعه قابلیت های اشتغال در وجود آنها می تواند کمک قابل توجهی به حل این مسأله بکند. بنابراین، هدف مقاله حاضر بررسی میزان کمک آموزش عالی به توسعه قابلیت های اشتغال در وجود دانش آموختگان و میزان تطبیق آنها با نیاز کارفرمایان به قابلیت های یاد شده است. برای این منظور، ابتدا مفهوم قابلیت های اشتغال بازگشایی شده و به مؤلفه ها و ریز مؤلفه های تشکیل دهنده اش تجزیه شده است؛ آنگاه، با ساخت پرسشنامه ای مبتنی بر مؤلفه های یاد شده و نظر خواهی از دانش آموختگان دانشگاه صنعتی شریف (به عنوان ارائه دهند بالاترین حد قابلیت) و کارفرمایان آنها، سطح قابلیت های اشتغال در وجود دانش آموختگان، میزان تأمین نیاز کارفرمایان بواسطه قابلیت های یاد شده و شکاف «قابلیت های عرضه شده از قابلیت های مورد نیاز« بررسی شده است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که اولاً، دانشگاه صنعتی شریف در حد متوسط به توسعه قابلیت های اشتغال در دانش آموختگان خود کمک می کند؛ ثانیا، قابلیت های انباشت شده در حد متوسط نیازهای کارفرمایان را تأمین می کند؛ ثالثاً، شکاف بین قابلیت هایی که دانشگاه توسعه می دهد و آنچه که کارفرمایان نیاز دارند بسیار بالا است.