تهاجم سایبری

هدف اصلی این مقاله تبیین دلایل روی آوردن سران ناتو به فضای سایبر و معرفی اصول و محورهای راهبرد سایبری ناتو در قبال جنگ سایبری می باشد. سؤال اصلی این است که چه عواملی باعث تدوین و تکامل راهبردی سایبری ناتو در قبال جنگ سایبری شدند؟ در پاسخ، فرضیه مقاله این گونه مطرح می شود که ماهیت پیچیده و متفاوت فضای سایبر، آسیب پذیری های جدی کشورهای عضو و نگرانی از تهدیدات سایبری سایر کشورها، مهم ترین دلایل تدوین و تکامل راهبردی سایبری ناتو محسوب می شوند. تحت تأثیر این دلایل، ناتو در پروسه ای چندساله، در نهایت جنگ سایبری را پدیده ای هم سطح جنگ نظامی ارزیابی نمود و طبق بند 5 اساسنامه، برای خود حق دفاع همه جانبه و جمعی به شکل نظامی و سایبری را در نظر گرفت. بر این اساس، ناتو اولین پیمان نظامی جهان شد که دفاع نظامی و سایبری را جزو وظایف اولیه خود معرفی کرد.

در دهه های گذشته شبکه هایی حسگر بی سیم به دلایل کاربرد های وسیع در علوم مختلف مانند علوم نظامی، کشاورزی وغیره، در بین محققان بسیار مورد توجه قرار گرفته است و همچنین با پیشرفت روزافزون این تکنولوژی و قوی تر شدن آن بحث تأمین امنیت این شبکه ها و جلوگیری از نفوذ به آن ها توسط گروه های مهاجم دارای اهمیت دوچندان شده است. در این پژوهش با استفاده از منطق فازی که یک منطق چند ارزشی، بین 0 و 1 می باشد به بحث شناسایی خطرات موجود در این شبکه ها و همچنین برخورد متناسب نسبت به مهاجمان برای تأمین بهتر امنیت پرداخته شده است، سیستم فازی نام برده که بر اساس استنتاج ممدانی می باشد و می تواند نیاز های امنیتی شبکه را برای مقابله با نوع های متفاوت با اهداف و تکنیک های مختلفی از مهاجمان را برآورده سازد و به عنوان ابزاری مناسب برای عملکرد متقابل در برابر این حمله ها عمل کند. نتایج عددی برای دو حالت از حملات فرضی به شبکه به صورت (5؛ و 812؛ و 812.) و (154؛ و 44؛ و 385.) می باشد که به ترتیب کنترل خاص سخت افزار ها، بانک اطلاعات ملی برای نرم افزار ها و کنترل افراد برای حالت اول و کنترل فیزیکی سخت افزار ها، آپدیت سیستم برای نرم افزار ها و آموزش افراد را برای حالت دوم را نتیجه می دهد.