تولید دانش بنیان

تولید دانش بنیان و اشتغال آفرین تنها یک شعار روز نیست بلکه الزامی اساسی است که نیازمند اقداماتی عملیاتی و راهبردی است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی تولید دانش بنیان و اشتغال آفرین مبتنی بر مهارت های فنی-حرفه ای انجام شد. مطالعه حاضر از منظر هدف یک پژوهش کاربردی-توسعه ای است که با طرح تحقیق آمیخته اکتشافی صورت گرفت. جامعه آماری بخش کیفی شامل 15 نفر از مدیران ستادی و استانی سازمان آموزش فنی و حرفه ای است. در بخش کمی نیز از دیدگاه 391 نفر از کارآموزان سازمان آموزش فنی و حرفه ای استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی، پرسشنامه طیف لیکرت می باشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کیفی مضمون با نرم افزار MAXQDA، مدلسازی ساختاری-تفسیری با نرم افزار MICMAC و روش حداقل مربعات جزئی با نرم افزار SMART PLS استفاده گردید. نتایج نشان داد توانمندسازی مربیان فنی-حرفه ای و بازنگری محتوای آموزش فنی-حرفه ای قدرت نفوذ بالایی داشته و از طریق آموزش کارآفرینانه بر دانش فنی و دانش علمی تولید تاثیر می گذارند. دانش فنی و دانش علمی تولید نیز به صورت معناداری موجب تولید دانش بنیان می شوند. در نهایت نیز از طریق تولید دانش بنیان می توان به اهداف کلان اشتغال آفرینی دست پیدا کرد.

صنعت مرغداری کشور تأمین کننده 47 درصد (34 درصد گوشت مرغ و 13درصد تخم مرغ) از منابع پروتئین حیوانی در سبد مصرفی خانوار است. صنعت مرغ از نظر تامین مرغ لاین و اجداد، تامین خوراک و واکسن وابستگی زیادی به خارج از کشور دارد. این میزان وابستگی امنیت غذایی کشور را در این حوزه با چالش جدی مواجه کرده است. این نواقص از نظر فنی و با اتکاء به دانشگاه ها و شرکت های دانش بنیان قابل جبران است. این تحقیق با هدف تعیین مهم ترین موانع خود اتکایی در تامین مرغ کشور و ارائه راهکارهای فناورانه برای آن انجام شد. بدین منظور از طریق مطالعات اسنادی، انجام مصاحبه های عمیق نیمه هدایت شده و تشکیل گروه های متمرکز داده ها جمع آوری گردیدند و از طریق روش تحلیل محتوای کیفی و بررسی تعداد 83 گزاره، در نهایت 6 مقوله اصلی و 20 مقوله فرعی شناسایی گردیدند که مقوله های اصلی عبارت بودند از از مرغ لاین آرین، واردات نهاده ها، خوراک مرغ، تولید واکسن، کاشت در داخل، قوانین و مقررات. در نهایت برای چالش های شناسایی شده در این مقوله ها، راهکارهایی نیز ارائه گردیدند.

صنعت پوشاک از جمله صنایع درآمدزا و اشتغال آفرین در عرصه جهانی و ملی است. هدف این مقاله تبیین چالش های پیش روی ایران برای تولید و توزیع پوشاک و ارائه بسته های سیاستی برای رفع آنها است. در این پژوهش از طریق مطالعه منابع و انجام مصاحبه های عمیق نیمه هدایت شده، داده ها جمع آوری شدند و به روش تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفتند. 191 گزاره در قالب 31 مقوله فرعی و 6 مقوله اصلی دسته بندی شدند. مقوله های اصلی عبارتند از "نگاه منبع محور"، "حمایت دولتی"، "فناوری و ماشین آلات"، "زنجیره تأمین کار آمد"، "ایجاد نشان تجاری" و"طراحی و مُد". برای نهایی سازی و اعتبار سنجی چالشها و بسته های سیاستی، نسبت به تشکیل گروه های متمرکز اقدام شد. از جمله چالش های مهم عبارتند از مداخله و حمایت ناکافی دولت برای ایفای نقش تنظیم گری، زنجیره تأمین و زیرساخت کم کارآمد و ضعف در طراحی و ارائه مُد. بسته های سیاستی پیشنهادی نیز عبارتند از: مبارزه با قاچاق، توسعه پلتفرم یکپارچه سازی زنجیره پوشاک، ایجاد نشان تجاری جامع در عرصه طراحی و عرضه پوشاک، توسعه ابزارهای تأمین مالی، توسعه صادرات محصولات و خدمات دانش بنیان و خلّاق، توسعه مقیاس و بازار محصولات و خدمات دانش بنیان، به کارگیری فناوری واقعیت افزوده در فروش، ایجاد و توسعه شتاب دهنده ها و مراکز نوآوری تخصصی، تولید بار اول ماشین آلات و قطعات پر مصرفِ دارای صرفه اقتصادی، ایجاد شهرک های صنعتی و رفع تبعیض مالیاتی در سرتاسر زنجیره.

ارتباط بین دانشگاه و اجتماع یکی از راه های تحقق تولید دانش بنیان است. ورود و به کارگیری یافته های دانشگاهی در عرصه ی اداره ی دولت، صنایع و کسب وکارهای کوچک و خرد با مشکلات و مسائلی مواجه است. یکی از ریشه های بنیادین این مشکلات، موضوعات مرتبط با عامل انسانی به عنوان مصرف کننده ی دانش تولید شده در دانشگاه است که رفع این مشکلات، نیازمند اقدامات فرهنگی می باشد. یکی از این اقدامات، استفاده از بینش های رفتاری برای تسهیل مسیر ارتباط دانشگاه و اجتماع است که تقریباً هیچ هزینه ای برای استفاده از آنها ندارد. بدین منظور با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، عواملی که بر شکل گیری انتخاب افراد تأثیرگذار است شناسایی شد. در گام بعد با استفاده از نظرسنجی از خبرگان و تکنیک هایTOPSIS  وSAW ، این عوامل رتبه بندی گردیدند. به این منظور از نظرات تعداد ۳۲ خبره استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد سه رتبه نخست این عوامل از نظر اهمیت عبارتند از: برجسته سازی اطلاعات در ارتباط، استفاده از هنجارهای اجتماعی و استفاده از اصل سادگی در انتقال پیام.