تصمیم گیری در عدم قطعیت

تسهیلات غیرجاری (NPL) به شدت بر سلامت بخش بانکی و همچنین اقتصاد کشورها تأثیر می گذارند. اعطای تسهیلات بانک ها باید ایمن و سالم باشد تا بانک بتواند در مواقع بحران مقابل ریسک های اعتباری و ورشکستگی استحکام مالی داشته باشد. شکست در مدیریت ریسک اعتباری منجر به افزایش ریسک ورشکستگی بانک ها می گردد. نظر به اهمیت این موضوع پژوهش حاضر اقدام به طراحی مدل ریاضی چند هدفه جهت کاهش ریسک ها و افزایش بازده بانک می نماید. لذا به منظور بهینه سازی تسهیلات اعطایی بانک ها در شرایط عدم قطعیت در ریسک سیستماتیک، نرخ ارز و تورم، مدل استوار برنامه ریزی خطی ریاضی بر اساس رویکرد مالوی ارائه شده است. مدل مذکور بر اساس داده های مالی سال های 1392 تا 1396 بانک مورد مطالعه با استفاده از الگوریتم های فراابتکاری خفاش و نهنگ در نرم افزار متلب مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده کارایی مدل و بهبود میزان بازده (تسهیلات جاری) و کاهش در ریسک اعتباری و ورشکستگی بوده است.

شتاب دهنده ها که در سال های اخیر به عنوان یکی از بازیگران اصلی اکوسیستم های کارآفرینی جایگاه ویژه ای کسب نموده اند، از فرآیند ارزیابی و انتخاب متمایزی نسبت به سایر مدل های پرورش کسب وکار مانند مراکز رشد استفاده می کنند. علت اصلی این موضوع در عدم قطعیت بالای کسب وکار نوپا در مراحل اولیه شکل گیری است. لذا برای ارزیابی کسب و کارهای نوپا برای ورود به شتاب دهنده ارزیاب ها باید روش هایی را توسعه دهند که با اطلاعات ناقص و محدود و تغییرپذیری بالا تناسب داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف شناخت چگونگی تصمیم گیری ارزیاب های خبره در پذیرش یا عدم پذیرش متقاضیان پیش شتابدهی از روش پژوهشی تحلیل پروتکل های کلامی بهره گرفته است. با بررسی 32 پروتکل کلامی حاصل از تصمیم گیری ارزیاب های شتاب دهنده های حوزه فناوری اطلاعات شهر تهران در سال 1398 مشخص شد که آن ها به جای تمرکز بر چندین معیار بر اساس روش تصمیم گیری مبتنی بر یک دلیل صرفا با یافتن یک مشکل غیرقابل حل تصمیم به عدم پذیرش می گیرند. این موضوع نشان می دهد که وجه مشترک تصمیم گیری در ارزیابی پیش شتابدهی در روش تصمیم گیری است که ارزیاب های خبره آن را به کار می برند. نوآوری این پژوهش را می توان در استفاده از روش تحلیل پروتکل های کلامی در چارچوب عقلانیت اکولوژیکی برای توصیف چگونگی تصمیم گیری در فرایند پیش شتابدهی دانست.