سازمان ورزش شهرداری

هدف از این پژوهش اثر اینرسی سازمانی بر ریاکاری سازمانی با میانجی کم کاری و سایش اجتماعی کارکنان در سازمان ورزش شهرداری تهران بود. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای نرم افزار مدلسازی اسمارت پی ال اس برآورد گردید (215 نفر) و به صورت تصادفی طبقه ای نمونه گیری شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بازطراحی شده از تحقیقات قبلی برای چهار متغیر و در مقیاس 5 گزینه ای لیکرت بود. روایی محتوایی ابزار با استفاده از نظر متخصصان (12 نفر)، پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی ارزیابی و تایید گردید. نتایج نشان داد که متغیر اینرسی سازمانی به طور مستقیم اثر معناداری بر ریاکاری سازمانی (30/0)، سایش اجتماعی (40/0) و کم کاری کارکنان (72/0) دارد. نتایج فرضیه های میانجی نشان داد که اثر غیرمستقیم اینرسی سازمانی بر ریاکاری سازمانی با نقش میانجی  سایش اجتماعی (15/0) و کم کاری (36/0) نیز معنی دار است و حتی در اثر مسیر میانجی کم کاری از اثر حالت مستقیم نیز بیشتر بود. براساس یافته های پژوهش می توان گفت هر چند اینرسی سازمانی به خودی خود می تواند منجر به رفتار سازمانی منفی مانند ریاکاری شود اما در صورتی که متغیرهای میانجی و مداخله گر کنترل نشود این اثر می تواند بسیار شدیدتر باشد.

در حال حاضر انجام اثربخش اقدامات منابع انسانی بدون آگاهی از روندهای گذشته و در حال ظهور، تحولات محیطی، رویکردهای آینده محور، یادگیری مفاهیم جدید و استفاده از ابزارهای نوین برنامه ریزی راهبردی از جمله سناریونویسی، امکان پذیر نیست. بنابراین در مطالعه حاضر تلاش شده است سناریوهای محتمل در آینده نظام مدیریت و رهبری استعداد منابع انسانی برای سازمان ورزش شهرداری ارائه گردد. این پژوهش از لحاظ راهبرد هدف گذاری کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی و براساس روش های آینده پژوهی، تبیینی می باشد. مشارکت-کنندگان در پژوهش 20 نفر از خبرگان و متخصصان صاحب نظر در حوزه سازمان های ورزشی بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات از رویکردهای تحلیل ساختاری و نر افزار میک مک و سناریونویسی با کمک نرم افزار سناریوویزارد استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد سیستم مدیریت و رهبری استعداد منابع انسانی سازمان ورزش شهرداری از یک الگوی ناپایدار پیروی می کند و عوامل کلیدی مؤثر بر آن شامل انتظارات شغلی، تنوع مهارتی، پویایی شغلی، مهارت گرایی، نظام جبران خدمات، سبک مدیریت، شیوه استخدام، تغییرات جمعیتی، سیاست های ملی و منطقه ای و فناوری اطلاعات است که در چهار سطح قرار می گیرند. همچنین در آینده سازمان مذکور در بحث مدیریت استعداد منابع انسانی با سه سناریوی آینده درخشان، ادامه روند جاری و آینده بد روبرو می شود. بنابراین به سازمان ورزش شهرداری پیشنهاد می شود به طور صحیح عدم قطعیت های آینده را شناخته و با آن روبرو شوند و بسته به این سناریوها، برنامه های راهبردی خود را تعیین کنند.