سنتینل-1

ایران در یکی از بحرانی ترین مناطق دنیا به نام خاورمیانه قرار گرفته است. این منطقه به دلیل موقعیت مناسب و ذخایر فراوان انرژی، همواره مورد توجه کشورهای خارجی و در رأس آن ها آمریکا بوده است. همین امر سبب دخالت های فراوان آمریکا و تاسیس پایگاه های متعدد نظامی در اطراف ایران به خصوص بعد از حادثه 11 سپتامبر شده است. رصد اطلاعاتی مستمر این پایگاه ها و تاسیسات مربوط به آن ها یکی از مهم ترین راه های بازدارندگی است که می تواند توسط دانش سنجش از دور صورت گیرد. یکی از تکنیک های سنجش از دور، رادار روزنه مصنوعی است که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته و این درحالی است که ماهواره سنتینل-1 که در سال 2014 توسط سازمان فضایی اروپا پرتاب شد نیز از همین تکنیک استفاده می کند. یکی از کاربردهای این ماهواره که در این مقاله معرفی شده است، شناسایی سامانه های پاتریوت MIM-104 است. این امر از طریق نمایش ترکیبی قطبیدگی های VV و VH توسط دو تصویر اخذ شده در گذرهای شب و روز ماهواره از یک نقطه صورت می پذیرد که به صورت خطوط X مانند که محل قرارگیری سامانه های پاتریوت است، نمایش داده می شود. پردازش تصاویر مربوط به این ماهواره نیز توسط سامانه Google Earth Engine صورت گرفته که موجب صرفه جویی قابل توجه در زمان تحلیل و بالا رفتن دقت نتایج به علت به حداقل رسیدن خطای انسانی می شود. نتایج نشان داد که در مناطق اطراف ایران و به خصوص در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، حداقل 16 سامانه فعال پاتریوت وجود دارد که بیانگر توسعه فراوان آن در سال های اخیر بوده و لزوم رصد مداوم این سامانه ها را نشان می دهد.

بی شک یکی از مخرب ترین مخاطرات طبیعی، سیل است. شناسایی پهنه های سیل زده جهت کنترل و مدیریت بهینه سیلاب های آتی می تواند کمک کننده باشد. هدف از تحقیق حاضر، استفاده از تصاویر ماهواره ای سنتینل-1 و لندست-8 جهت شناسایی محدوده های سیل زده و تعیین حساسیت قطبش های مختلف VV، VH و VV+VH در تفکیک مناطق آبی از غیر آبی در سیلاب 98 در حوضه ی آبریز گرگان رود واقع در استان گلستان است. از این رو، پس از اجرای پیش پردارش های لازم بر روی تصاویر، طبقه بندی نظارت نشده K-means بر قطبش های مختلف و شاخص NDWI بر تصویر لندست-8 اعمال شد و مساحت های پهنه های آبی استخراج شده به صورت جداگانه محاسبه گردید. بارش های ممتد و بی سابقه روزهای پایانی سال 97 و سرریز شدن سد وشمگیر و رسی بودن خاک منطقه از مهم ترین عوامل سیلابی شدن این منطقه به شمار می رود. با توجه به مدل ارتفاعی رقومی منطقه، مناطق پست حوضه ی آبریز کانون اصلی تجمع آب گرفتگی سیلاب منطقه شناخته شده است. تهیه ی نقشه آسیب پذیری وقوع سیل، استقرار سامانه هشدار سیل در مخازن، سدها و رودخانه های پایین دست از جمله اقدامات و تدابیر توصیه شده درکنترل و مواجه با سیلاب در آینده محسوب می شود.