شبیه سازی مبتنی بر عامل

هدف: یکی از مهم ترین مسائل پیش روی زنجیره های تأمین، هماهنگی سیاست های موجودی عناصر زنجیره، اعم از تأمین کنندگان، تولیدکنندگان و توزیع کنندگان است. در این رابطه، پژوهش حاضر به دنبال بررسی روند دستیابی عناصر شبکه تأمین نظام توزیع بنزین، به سطح موجودی بهینه است. روش: ابتدا شبکه تأمین شرکت ملی پخش فراورده های نفتی گیلان در قالب سیستم های انطباقی پیچیده تعریف شد و در ادامه با استفاده از مدل سازی مبتنی بر عامل، به شبیه سازی این شبکه پرداخته شد. هسته اصلی این شبیه سازی را تعاملات بین عامل ها یا اعضای شبکه تأمین در زمینه مدیریت موجودی با توجه به مقدار سفارش اقتصادی (EOQ) تشکیل داده اند. یافته ها: نتایج شبیه سازی در نرم افزار نت لوگو نشان می دهد که مدل سازی مبتنی بر عامل شبکه در قالب یک سیستم انطباقی پیچیده، موجب شناخت بهتر از رفتار عامل های شبکه تأمین در دستیابی به سطح موجودی بهینه شده و آنها را قادر می سازد به تخمین مناسبی از میزان سفارش اقتصادی، نقطه سفارش مجدد و هزینه کل خود، دست یابند. نتیجه گیری: به طور خلاصه می توان گفت که عامل های موجود در شبکه تأمین، توانایی تأمین مشتریان خود را دارند و هم زمان با عدم پرداخت هزینه نگهداری موجودی اضافه، با فروش از دست رفته نیز مواجه نخواهند شد.

در پژوهش حاضر، جریانات موجودی و مالی در زنجیره های تأمین بررسی می شود. هدف این پژوهش، ارائه روشی برای بهینه سازی این دو جریان در زنجیره ها است. درصد بازگشت سرمایه به عنوان متغیر وابسته و سه جزء تشکیل دهنده چرخه تبدیل نقدینگی که نمایانگر جریانات مالی و فیزیکی به شمار می روند، به عنوان متغیرهای مستقل هستند. داده های اعضای زنجیره شش صنعت شامل خودرو و قطعات، دارو، غذایی، پتروشیمی، فلزی و معدنی استخراج و با دو سناریوی «بازنگری در روزهای متغیرهای وابسته بدون تغییر در چرخه تبدیل نقدینگی در کل زنجیره» و «کاهش در روزهای متغیرهای وابسته به همراه کاهش در چرخه تبدیل نقدینگی» صورت مسئله پژوهش تعریف شده و با استفاده از مدل سازی مبتنی بر عامل و نرم افزار نت لگو شبیه سازی شده است. بر اساس نتایج سناریوی اول درصورتی که روزهای نگهداری موجودی در پایین دست زنجیره کاهش و به بالادست زنجیره انتقال یابد و در مقابل دوره پرداخت به بالادست کوتاه تر شود، دوره بازگشت سرمایه برای کل زنجیره بهبود می یابد؛ همچنین بر اساس نتایج سناریوی دوم، به نسبت میزان کاهش چرخه تبدیل نقدینگی از طریق بهره وری در سایه همکاری اعضای زنجیره، بهبود عملکرد شاخص بازگشت سرمایه قابل ملاحظه است.