میراث ناملموس فرهنگی

نحوه ی پراکندگی پدیده های انسانی در فضا چگونه است و محیط باعث چه نوع تفاوتهایی می گردد؟ و چرا نحوه ی قرارگیری پدیده های انسانی در موقعیت های مکانی مختلف، متفاوت می باشد بدین معنی که ممکن است توزیع یک پدیده در مناطق کوهستانی و جلگه ای از هم یکسان نباشد . بازی های بومی و محلی نیز مانند سایر پدیده های انسانی در ارتباط با عوامل جغرافیایی در مناطق مختلف با هم متفاوت است. در این تحقیق سعی می شود به این سئوال کلیدی پاسخ داده شود که عوامل فضایی – مکانی چگونه باعث تنوع و پراکندگی بازی های بومی در مناطق مختلف روستایی شده است؟ مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. این مقاله یک پژوهش کاربردی است که به شیوه ی توصیفی- تحلیلی واکاوی شده است، شیوه گردآوری داده ها از نوع اسنادی و میدانی است. مطالعات میدانی از طریق شناسایی و رتبه بندی روستاهای دارای بازی های بومی و سنتی در منطقه خورش رستم و شاخص های تبیین کننده پایداری اجتماعی در سطح 90 نفر از افراد بالای 40 سال انجام شده است . نتایج نشان می دهد که عوامل جغرافیایی بر پراکندگی بازی های بومی روستاها تاثیر زیادی گذاشته است(میانگین 4.5 در مناطق کوهستانی ، 3.5 در مناطق جلگه ای در آزمون t مستقل) و همچنین نوع بازی های بومی (سنتی و جدید) بر پایداری اجتماعی روستاها اثرگذار بوده است(سطح معناداری 0.0 در آزمون t وابسته) ، یعنی بازی های سنتی در مقایسه با بازی های جدید بر پایداری اجتماعی روستاها تاثیر بسیاری گذاشته اند.

بازی ها، آیین ها و تشکل های محلی نقش مهمی در میراث فرهنگی ناملموس سرزمینی مان دارند. آمیختگی بازی چوگان با سایر ابعاد فرهنگی نظیر؛ اسطوره ها، تاریخ، ادبیات، معماری و غیره موجب شده است تا به این بازی به عنوان یک ارزش غیرقابل انکار پرداخته شود، بنابراین ایرانیان موظف اند، از آن نگهبانی و پاسداری کنند. در این مطالعه سعی بر این است تا  ابعاد فرهنگی چوگان هویدا شود. هدف از این مطالعه بررسی ابعاد فرهنگی بازی چوگان است. این تحقیق بر مبنای هدف، کاربردی و از منظر گردآوری داده ها، اسنادی و از حیث شیوه تحلیل داده ها، از نوع پژوهش های توصیفی است. ارزش های اسطوره ای، تاریخی، ادبی، معماری و ... چوگان به هم آمیخته است. بنابراین پرداختن به این ارزش ها بسیار حائز اهمیت است. اسطوره، تاریخ، ادبیات، معماری، نگارگری و مینیاتور به مثابه یکی از قالب های ارتباطی شناخته شده در حوزه فرهنگی ایران، به عنوان نمادهای اصلی ارزش های فرهنگی قابل طرح هستند. توجه به بازی چوگان برای نگهداری و حفظ ارزش های آن، موجب همبستگی ملی و نهایتاً تقویت روحیه ملی و هویت ملی می شود. ازاین رو همه کنشگران فرهنگی موظف اند، از میراث فرهنگی و ارتباطی بازمانده از نیاکان نگهبانی و پاسداری کنند.