مأموریت های پلیس

زمینه و هدف : فناوری اطلاعات و ارتباطات با سرعت بخشیدن به فرآیند مبادله و تحلیل اطلاعات به ابزاری برای افزایش بهره وری، کارآیی و رشد در جوامع بشری تبدیل شده است و دستیابی آسان به نتایج تجمیع انبوه داده های تولیدشده را فراهم کرده است. در این مطالعه هدف اصلی پژوهش بررسی سازگاری «زیرساخت داده های مکانی» [1] با مأموریت های پلیس است. روش شناسی: این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی - تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین و نخبگان صاحب نظر ستاد فرماندهی نیروی انتظامی مرتبط با فناوری بود که درمجموع 30 نفر بودند و به صورت سرشماری نمونه گیری انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته شامل 20 پرسش با طیف لیکرت پنج گزینه ای استفاده شد. پایایی پرسشنامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، 923/0 به دست آمد. داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مقاله 20 مولفه مورد بررسی قرار گرفت که اصلی ترین مولفه، «بهره مندی پلیس از زیرساخت داده های مکانی و تجمیع بانک های اطلاعاتی موجود در پلیس (پلیس های تخصصی)» بود. نتایج آزمون تی تک نمونه ای حاکی از آن است که «زیرساخت داده های مکانی با مأموریت های پلیس» سازگاری دارد؛ یعنی در سطح معناداری 05/0 فرضیه اول پژوهش تایید شد. همچنین نتایج آزمون تی تک نمونه ای در سطح معناداری 05/0 فرضیه چهارم پژوهش که «نیاز به اشتراک گذاری اطلاعات زیرساخت داده های مکانی با سایر سازمان های دولتی وجود دارد» را تایید کرد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که از چهار فرضیه مطرح شده سه فرضیه «سازگاری زیرساخت داده های مکانی با مأموریت های پلیس»، «نیاز به طبقه بندی اطلاعات در پلیس های تخصصی» و «نیاز به اشتراک گذاری اطلاعات با سایر سازمان های دولتی» تایید شد. زیرساخت داده های مکانی در مأموریت های پلیس می تواند با کاهش هزینه و کاهش زمان و افزایش سرعت کشف جرم، باعث ایجاد احساس امنیت و اعتماد مردم نسبت به پلیس شود.

زمینه و هدف: پلیس جمهوری اسلامی ایران به دلیل حجم و گستره وسیع مأموریت هایش به طور مداوم با بدنه جامعه در ارتباط است. از این رو این ارتباط تنگاتنگ پلیس با جامعه ایجاب کننده شرایطی است تا پلیس و مردم بتوانند تعاملات مطلوبی با هم داشته باشند. بنابراین در تحقیق پیش رو تلاش شده است تا شناخت وسیع تری از دلایل، زمینه ها و فرآیند های اجتماعی مؤثر بر اعتماد اجتماعی شهروندان با تأکید بر عملکرد پلیس  به دست آورد . روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی و از نظر نوع مطالعه از نوع تحقیقات کیفی مبتنی بر روش داده بنیاد است. جامعه آماری شامل کلیه پرسنل کلانتری های شهر  کرمان است. مشارکت کنندگان در پژوهش را 31 نفر از پرسنل کلانتری های  شهر کرمان در سال 1399 هستند و از مصاحبه نیمه ساختاریافته به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شده است. برای رسیدن به معیار قابلیت اعتماد از سه روش کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا، مقایسه های تحلیلی و استفاده از تکنیک ممیزی  بهره گرفته شده است. یافته ها: پس از تحلیل یافته های پژوهش، مقوله های هماهنگی بین نهادی؛ بی طرفی و مدیریت  فضایی به عنوان  مهمترین شرایط زمینه ای، نگاه ابزاری به پلیس؛ روابط و تبعیض؛ محدودیت امکانات؛ توانمندی و آگاهی رسانی پلیس به عنوان شرایط علی، مدیریت غیر مشارکتی؛ احتمال بروز ناامنی ناشی از بحران اقتصادی و فرهنگی و بحران فرهنگی کرونا به عنوان شرایط مداخله گر؛ فرسودگی شغلی؛ رسیدگی به معیشت  نیروی پلیس و عدالت رویه ای به عنوان فرآیندها؛ نابسامانی و افزایش پرونده های قضایی به عنوان پیامدها تعیین شدند. نتیجه گیری: نتایج بررسی نشان می دهد که رضایت عملکردی - رفتاری مردم از پلیس که با توانمندی، آگاهی رسانی، احترام به حقوق شهروندی در ارتباط است، می تواند بر ایجاد اعتماد به پلیس مؤثر باشد.