فعالیتهای فرهنگی

هدف:هدف پژوهش حاضر، میزان تاثیرفعالیت های فرهنگی در ارتقاء میزان امانت، به منظور ایجاد علاقه به مطالعه در بین دانش آموزان می باشد. روش: روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون برای یک گروه می باشد. ابزار تحقیق شامل 2 پرسشنامه ( پیش آزمون با 4سوال و پس آزمون با 8سوال) می باشد. جامعه آماری 86 دانش آموز شامل سه کلاس اول راهنمایی (دوکلاس 29نفره و یک کلاس 28نفره) در سال تحصیلی 92-93 بوده است. برای بررسی فرضیه ها و سوالات پرسشنامه از آزمونهای مقایسات زوجی و آزمون کای دو استفاده شده است. یافته ها: طبق نتایج، بررسی میزان ارتقاء امانت و علاقمندی دانش آموزان به مطالعه با استفاده از فعالیتهای فرهنگی با تحلیل پاسخ در پیش آزمون، تعداد(نفریا44.2درصد)گزینه دوباردرماه، را انتخاب کردند.این تعداد در پس آزمون تغییر یافته به طوریکه تعداد(45 نفر یا 52.3درصد)گزینه سه باردر ماه با بیشترین درصد، بوده اند، در مقایسه با پاسخ دهندگان در پیش آزمون و پس آزمون تعداد امانت ماهانه افزایش یافته است بنابراین میزان علاقمندی به مطالعه سیر صعودی داشته است. بعد از آزمون فرضیه اول پژوهش، ازطریق آزمون مقایسات زوجی مبنی بر تاثیر برنامه های فرهنگی در ارتقاء میزان امانت و علاقمندی مطالعه، بین دانش آموزان مورد تایید قرار گرفت به گونه ایکه تفاوت معنادار بین پاسخ ها درپیش آزمون و پس آزمون دیده شد. همچنین بعد ازآزمون فرضیه دوم با آزمون کای دو مبنی بر تاثیراجرای فعالیتهای فرهنگی با رعایت انگیزه های درونی و فعالیتهای فرهنگی (همراه با) رعایت انگیزه های بیرونی نیز مورد تایید قرار گرفت. با توجه به p- مقدار = 0.006 و کمتر بودن آن از 0.01، می توان نتیجه گرفت که در سطح معناداری یک درصد ارتباط معناداری بین تاثیر فعالیتهای فرهنگی با رعایت انگیزه های درونی و فعالیتهای فرهنگی همراه با رعایت انگیزه های بیرونی وجود دارد. اصالت/ارزش: این پژوهش در زمینه تاثیر فعالیت های فرهنگی بر ارتقاء میزان امانت و ایجاد علاقمندی بر مطالعه در بین دانش آموزان است. نتایج این پژوهش می تواند به مسئولان کتابخانه های عمومی در برنامه ریزی وتهیه فعالیت های فرهنگی به منظور تشویق فرهنگ مطالعه در بین دانش آموزان یاری نماید.

مقدمه و هدف پژوهش: سازمان های امروزی در محیطی مملو از تنش ها و تغییرات مداوم زندگی می کنند و برای بقا و استمرار فعالیت های فرهنگی خویش ناگزیر از پذیرش نگرش به تغییر هستند و لازمه این امر تقویت سواد رسانه ای است و لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سواد رسانه ای و نگرش به تغییر در فعالیت های فرهنگی مرکز صدا و سیمای استان چهارمحال و بختیاری است. روش پژوهش: روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارمندان صدا و سیمای مرکز چهارمحال و بختیاری به تعداد 300 نفر تشکیل دادند که از این تعداد براساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری در دسترس, تعداد 168 نفر برای شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سواد رسانه ای پرسشنامه استاندارد کارامان و کاراتاش (2009)، پرسشنامه نگرش به تغییر دانهام و همکاران (1989) بوده است. روایی صوری هر دو پرسشنامه توسط استاد راهنما و چند نفر از پاسخگویان تائید شد. پایایی پرسشنامه ها نیزبا استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 840/0 و 823/0 به دست آمد. جهت آزمون فرضیات پژوهش از نرم افزار SPSS (تجزیه و تحلیل آماری) و از جداول توصیفی شامل درصد و درصد تجمعی جهت توصیف متغیرهای کیفی و آزمون T مستقل و آموزن تحلیل واریانس ANOVA استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین سواد رسانه ای و نگرش به تغییر رابطه معنادار معکوس وجود دارد. همچنین بین بعد رفتاری نگرش به تغییر با سواد رسانه ای رابطه معنادار وجود دارد ولیکن بین بعد هیجانی و بعد شناختی نگرش به تغییر با سواد رسانه ای رابطه معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: اگر مدیران بالا دستی خواهان تغییر نگرش در فعالیت های فرهنگی در سازمان صدا و سیمای استان چهار محال و بختیاری هستند تا مخاطب بیشتری را جلب کرده و حلقه ارتباطی خود را با جامعه مستحکم کنند، لازم است که سواد رسانه ای خود را ارتقا بخشند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی فعالیتهای فرهنگی دانشگاه در نهادینه کردن فرهنگ نماز در بین دانشجویان انجام شد. روش: این مطالعه جزء پژوهشهای کاربردی با روش آمیخته از نوع اکتشافی است. در بخش کیفی، از روش استدلال منطقی به عنوان یک راهبرد پژوهشی کل نگر، در کنار روش مطالعات کتابخانه ای و مرور اسناد و کتب علمی استفاده شد. در بخش کمّی، اطلاعات حاصل از بخش کیفی، در قالب پرسشنامه محقق ساخته در اختیار 406 نفر از دانشجویان دانشگاه هنر اسلامی تبریز که با نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، قرار گرفت و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار اس.پی.اس.اس.20 انجام شد. یافته ها: ضمن تأکید بر تأثیرگذاری فعالیت همه معاونتهای دانشگاهی، فعالیتهای معاونت فرهنگی به عنوان تأثیرگذارترین حوزه و مؤلفه «حضور فعال اساتید و تمامی کارکنان دانشگاه در نماز جماعت» به عنوان تأثیرگذارترین مؤلفه در نهادینه کردن فرهنگ نماز شناسایی شد. همچنین، بین تأثیرگذاری مؤلفه های فرهنگی در میان زن و مرد، تفاوت معناداری یافت شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق به عنوان یک رویکرد زمینه گرا، می تواند فعالیتهای دانشگاه در معاونتهای مختلف را متحول سازد و بر تمرکز همه نهادهای دانشگاهی بر فرهنگ نماز تأکید کند. همچنین با ارائه مؤلفه های مؤثر، سیاستگذاران امور فرهنگی دانشگاهها را در جهت تحقق و نهادینه کردن فرهنگ نماز در دانشگاهها یاری رساند.