نارضایتمندی زناشویی

زوج ها ممکن است رابطه زناشویی باثباتی داشته باشند ولی از آن به هیچ عنوان رضایتی نداشته باشند و مجبور باشند چنین رابطه ای را تحمل کنند. متأسفانه چنین ازدواج هایی آسیب های فراوانی بر روی زوج ها و خصوصاً زنان دارد. از این رو پژوهش حاضر باهدف ارائه الگویی از بقای زنان در ازدواج های نارضایتمند انجام شد. پژوهش حاضر کیفی و مبتنی بر روش تئوری زمینه ای بود. جامعه پژوهش شامل تمامی زن های نارضایتمند از ازدواج شهر بندرعباس با حداقل 5 سال سابقه زندگی مشترک در سال 1397 بودند. 21 زن به روش نمونه گیری نظری و مبتنی بر روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و انتخاب نمونه ها تا مرحله اشباع نظری پیش رفت. داده ها بر اساس مصاحبه نیمه ساختاریافته و شاخص رضایت زناشویی (IMS) گردآوری شدند. برای تحلیل داده ها از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج کدگذاری به شناسایی 14 مقوله انجامید که در مدل پارادایمی ارائه شد. نتایج تحلیل نشان داد که زنان ناراضی از رابطه زناشویی ممکن است به علت وابستگی های موجود ازدواج نارضایتمند خود را حفظ کنند و به منظور سازگاری با شرایط موجود از راهبردهای مختلفی استفاده کنند. بر اساس نتایج به دست آمده، مجموعه ای از عوامل درون فردی، بین فردی و اجتماعی می تواند تبیین کننده بقای زنان در ازدواج های نارضایتمند باشد. نتایج این پژوهش می تواند دارای تلویحات کاربردی در آسیب شناسی و توانمندسازی در حوزه زنان و خانواده باشد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش برنامه کاربرد عملی مهارت های رابطه صمیمانه بر سبک های ارتباطی و ابرازگری هیجان زنان دارای نارضایتمندی زناشویی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل دارای نارضایتی زناشویی می باشد که در سال 1399 به مراکز مشاوره شهر اهواز مراجعه نمودند. در این پژوهش، 30 زن متأهل به شیوه ی نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از پرسشنامه های الگوهای ارتباطی کریستنس و سالاوی (1991)، شاخص رضایت زناشویی چونگ و هادسون (1982) و پرسشنامه ابرازگری هیجان کینگ و امونز (1990) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. گروه آزمایش، بسته آموزشی را طی 9 جلسه ی 120 دقیقه ای دریافت کرد و گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد برنامه آموزش کاربرد عملی مهارت های رابطه صمیمانه بر بهبود سبک های ارتباطی و ابراز هیجان زنان دارای نارضایتمندی زناشویی اثربخش است.