تهران.

هدف از اجرای این پژوهش بررسی رابطه بین استفاده از شبکه های اجتماعی با سرمایه فرهنگی شهروندان تهرانی انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی– همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه شهروندان شهر تهران تشکیل میداد و از نمونهگیری خوشهای و تصادفی ساده استفاده شد.4 منطقه از شهر تهران با توجه به موقعیتجغرافیایی انتخاب شده و سپس نمونهها به صورت تصادفی ساده از 4 منطقه مذکور انتخاب شدند. حجم نمونه تحقیق با استفاده از جدولمورگان برابر با 384 نفر بهدست آمد. ابزار اندازهگیری پژوهش شامل پرسشنامه سرمایه فرهنگی بوردیو (1965) و پرسشنامه محقق ساخته میزان استفاده از انواع شبکههایاجتماعی بود. روایی و پایایی پرسشنامه مورد تائید قرار گرفته و پس از آن اقدام به توزیع پرسشنامه میان نمونه تحقیق شد. در بخش آمار توصیفی از فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد و در بخش آمار استنباطی جهت بررسی توزیع داده ها از آزمون کلموگروفاسمیرنف و به منظور آزمون فرضیات تحقیق از آزمونهای همبستگی پیرسون و تیمستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد: بین میزان استفاده از شبکههایاجتماعی و آشنایی با هنر و موسیقی، ادبیات و تاریخ، شایستگیاجتماعی، سوادرسانهای، شایستگیفرهنگی، برونگرایی و سرمایهفرهنگیشهروندان تهرانی ارتباط معنیدار و مثبت وجود دارد (01/0=P)؛ همچنین، بین میزان استفاده از شبکههایاجتماعی شهروندان زن و مرد و نیز بین سرمایهفرهنگی شهروندان زن و مرد تهران تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0>P).

در مطالعه حاضر به دنبال بررسی برخی از مولفههای مهم هویّتی در شهر تهران هستیم. در این مطالعه از روش پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری، افراد 15سال و بالاتر مناطق 22گانه شهر تهران بودند و فرد پاسخگو واحد تحلیل است. در این مطالعه برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران با خطای نمونهگیری 3 درصد استفاده شده است که تعداد 1000 نفر (محاسبه از طریق فرمول کوکران) به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونهگیری در این مطالعه، ترکیبی از نمونهگیری طبقهبندی متناسب با حجم و تصادفی سیستماتیک بوده است. در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که در برخی ارزشها مانند هویت، تغییرات گستردهای رخ داده است و درک و اعتماد در شهر به شدت با شکلهای متنوعی از مسائل و مشکلات گره خورده است و همین مسئله، تاثیر زیادی بر بیهویتی مردم تهران گذاشته است، به طوری که تاریخ و فرهنگ در تهران به ندرت عرصهای برای نشاندادن و بازنمایی خود دارد و درونیشدن این مسئله در مردم، از این کلانشهر، یک موجود بیهویت، یا به تعبیر بهتر دارای هویتهای از هم گسیخته و قطعهقطعهشده، ساخته است.

  مسئله تحقیق:مسئله آسایش حرارتی کاربران در فضاهای باز موردتوجه معماران و طراحان فضاهای مسکونی بوده است. در معماری سنتی ایران با توجه به آب وهوای هر منطقه فرم، جایگیری فضاها و طراحی فضاهای باز با توجه به اقلیم هر منطقه شکل گرفته است که این تدابیر طراحی امکان تامین شرایط آسایشی مطلوب را می داده است. عملکرد بهتر این چیدمان در ارائه آسایش حرارتی در فضای باز را می توان به توزیع بلوک های ساختمانی نسبت داد که از ایجاد فضاهای باز بدون سایه بزرگ در داخل سایت جلوگیری می کند. سایه ای که توسط بلوک های ساختمانی ایجاد می شود از افزایش بیش ازحد دما در ساعات بعدازظهر تابستان جلوگیری می نماید. هدف:  هدف این پژوهش یافتن مؤلفه های طراحی فضاهای باز مجتمع های مسکونی مؤثر در تأمین آسایش حرارتی ساکنین شده است. روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش شبیه سازی نرم افزاری و میدانی است که خروجی های نرم افزاری برای اعتبارسنجی با استفاده از دادهه ای میدانی حاصل از اندازه گیری محیطی کنترل شده اند. بدین منظور با استفاده از مطالعه متون علمی مؤلفه های فرم شهری تأثیرگذار بر آسایش حرارتی فضاهای باز شهری در سلسله مراتبی از بافت تا بنا استخراج شده سپس برای شبیه سازی و تحلیل عوامل طراحی از نرم افزار ENVI-met بهره گرفته و هر یک از بلوک های مسکونی با ارتفاع مشخص در نرم افزار شبیه سازی شده است. نتیجه:  نتایج نشان می دهد که بلوک های شهری منفرد مکعبی شکل آسایش حرارت بهتری را در فضای باز ارائه می کنند.  عملکرد بهتر این چیدمان در ارائه آسایش حرارتی در فضای باز را می توان به توزیع بلوک های ساختمانی نسبت داد.