گردشگری ورزشی پایدار

فستیوال های ورزشی سنتی به عنوان بارزترین نماد ارزش های فرهنگی، به جدیدترین فرصت های گردشگری در دهه اخیر تبدیل شده است. هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی کیفی گردشگری فستسوال‌های سنتی می‌باشد. ساختار پژوهش از نوع اکتشافی است . جامعه کیفی تحقیق شامل 35‌n= نفر از کارشناسان و متخصصان خبره و فعال سازمان‌های متولی گردشگری ورزشی و ساکنان بومی آگاه جوامع میزبان می‌باشد که بر مبنای نمونه‌گیری قضاوتی و گوله برفی انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبات نیمه سازمان یافته و تشکیل گروه کانونی استفاده گردید. پس از کدگذاری اولیه مفاهیم و طبقه‌بندی مقوله‌ها، تعداد هشت مولفه در قالب پتانسیل‌های انسانی و پتانسیل‌های طبیعی – ورزشی شناسایی گردید که از بین آنها با توجه به تواتر کدهای ثبت شده و اظهارات گروه کانونی عامل برگزاری فستیوال های سنتی و فرصت به نمایش گذاشتن و تبادلات ارزش های فرهنگی جوامع میزبان مهمترین شاخصه های پژوهش حاضر بود.

با توجه به اهمیت پایداری در فعالیت های گردشگری، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به الگوی توسعه گردشگری ورزشی پایدار با رویکرد ورزش های روستایی و بازی های بومی و محلی در استان مازندران انجام پذیرفته است. این مطالعه از نوع پژوهش های کیفی بوده که با استفاده از نظریه داده بنیاد و مصاحبه با خبرگان انجام شده است. تحلیل داده ها در طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام پذیرفت و به ظهور 354 کد باز، 66 مفهوم در قالب 11 مقوله اصلی منجر گردید. نتایج نشان داد که وجود جاذبه های گردشگری ورزشی به عنوان شرایط علی موجب ضرورت یافتن توسعه گردشگری ورزشی پایدار با رویکرد ورزش های روستایی و بازی های بومی گردیده است که در صورت به کارگیری راهبردهای سیاستگذاری، مدیریت و برنامه ریزی، و بازاریابی در بستر مناسبی از زیرساخت ها و با توجه به مشارکت دینی و اجتماعی و ملاحظات مالی و حمایتی می تواند منجر به ظهور پیامدهای پایداری معیشت جوامع محلی گردد.

هدف از پژوهش حاضر، اولویت بندی و مقایسه مولفه های گردشگری ورزشی پایدار استان گیلان بین گردشگران ورزشی و جامعه میزبان بود. جامعه آماری آن را کلیه ساکنان محلی (جامعه میزبان) و گردشگران ورزشی که در سال 1397 به استان گیلان سفر کرده بودند، تشکیل دادند که با استفاده از جدول مورگان 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود و داده های پژوهش با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف، آزمون t مستقل و آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار SPSS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین نظرات گردشگران ورزشی و جامعه میزبان در رابطه با ابعاد و اولویت بندی گردشگری ورزشی پایدار تفاوت وجود دارد (05/0sig<) که براساس میانگین مولفه اشتغال در بعد اقتصادی، مولفه رضایت مندی در بعد اجتماعی-فرهنگی و مولفه آگاهی در بعد زیست محیطی برای جامعه میزبان و نیز مولفه دسترسی و آمدوشد در بعد اقتصادی، مولفه رضایت مندی در بعد اجتماعی-فرهنگی و مولفه آگاهی در بعد زیست محیطی برای گردشگران ورزشی در اولویت می باشد. پیشنهاد می شود که راهکارهای مناسبی برای توسعه گردشگری ورزشی استان گیلان درجهت دست یابی به پایداری مطلوب صورت گیرد.