هویت سوژه

این مقاله از جریان فکری ساختارگرایی سخن در میان می نهد و پس از آن با تعریف ساختارگرایی و شرح گونه های آن، از جمله زبان شناسانه، انسان شناسانه و مارکسیستی، فهم ساختارگرایان از غیرذاتی بودن، ارتباطی بودن و متمایز بودن ساخت ها را بررسی می کند. ساختارگرایی بینشی خاص نسبت به هویت بود و از این منظر هویت ها برساخته هایی گفتمانی و درون ساخت ها ساکن اند. این بینش ضد ذات گرایانه ساختارگرایان درباره هویت سوژه، نقطه برگشتگاه کار فکری پساساختارگرایان شد و آنها در این راه به فهم جدیدی از هویت سوژه دست یافتند؛ سوژه به مثابه هویتی کدر و آغشته به (دیگری). دیگر خواهی پساساختارگرا، این جریان فکری را به شالوده شکنی روابط فرادستی و فرودستی مسلط بر جریان اصلی سیاست و همچنین واسازی ساخت های اقتدارگرایانه موجود در جوامع انسانی مصمم کرد.

رسانه ها از مهم ترین منابع هویت بخشی عصر جدید هستند. اما، در مورد پیامدهای هویتی آنها، دیدگاهی سوژه را مقابل گفتمانِ هویتیِ رسانه ها منفعل می داند و دیدگاهی دیگر، برای سوژه ها نقش فعال تری قائل بوده و به مقاومتِ هویتی معتقد است. متناسب با تکثر و تنوع رسانه ای در سطح جهانی و قدرت گزینش گری سوژه ها، محققان براساس دیدگاه دوم، با روش پیمایشی، تأثیر رسانه های جمعی بر هویت جمعی دانش آموزان متوسطه شهر یاسوج را بررسی کردند. جامعه آماری تحقیق، دانش آموزان دبیرستان های شهر یاسوج در سال تحصیلی 1389-90 بوده اند. از کل جامعه آماری تحقیق، نمونه ای 388 نفری براساس فرمول کوکران و در سطح 95% اطمینان با خطای نمونه گیری 05/0، انتخاب شدند. براساس یافته های تحقیق، تلویزیون های ملی و استانی در رأس رسانه های مورد استفاده پاسخگویان؛ و هویت های محلی، ملی و جهانی، به ترتیب، برجسته ترین هویت جمعی آنان بودند. نه همه رسانه ها تأثیر یکسانی بر یک نوع هویت جمعی داشته اند، نه رسانه ای واحد، تأثیر یکسانی بر انواع هویت های جمعی داشته است و افزایش هویت محلی دانش آموزان در راستای تقویت هویت ملی و تضعیف هویت فراملی آنان بوده است.