بررسی تفاوت دو شدت گرم کردن متوسط و شدید در پاسخ های پویایی اکسیژن مصرفی دوره ریکاوری پس از فعالیت پیشینه پیوسته در زنان بسکتبالیست
منبع:
علوم حرکتی و رفتاری سال اول زمستان ۱۳۹۷ شماره ۳
254-261
حوزه های تخصصی:
مقدمه و هدف: با توجه به اهمیت انجام گرم کردن و تاثیر آن بر مکانیزم های فیزیولوژیکی پویایی اکسیژن مصرفی دوره ریکاوری ،پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر شدت گرم کردن بر پاسخ پویایی اکسیژن مصرفی دوره ریکاوری پس از فعالیت بیشینه ی پیوسته در بازیکنان بسکتبال زن انجام پذیرفت. روش: 7 بازیکن بسکتبال زن با میانگین سنی 52/1 ± 21 سال ، قد 72/3 ± 8/166 سانتی متر ، توده بدن 76/5 ± 85/60 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدن 72/1 ± 7/21 کیلو گرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی برابر با 40/3 ± 44/41 میلی لیتر بر کیلو گرم بر دقیقه در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه گیری Vo2max، آزمودنی ها در دو جلسه جداگانه، دو پروتکل گرم کردن متوسط و شدید را اجرا و سپس فعالیت بیشینه پیوسته (پروتکل بالک و ویر)، تا رسیدن به حد واماندگی انجام دادند. تمام گازهای تنفسی در طی فعالیت و 10 دقیقه از ابتدای دوره ریکاوری با استفاده از دستگاه تجزیه گاز های تنفسی جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش در نصف زمان ریکاوری و نصف زمان ریکاوری نبض اکسیژن تفاوت معنی دار مشاهده نشد (05/0<p). نتیجه گیری: گرم کردن بدون توجه به شدت آن، سبب بهبود اجرای ورزشی می شود اما روند تغییرات اکسیژن مصرفی در دوره ی ریکاوری پس از این دو نوع پروتکل ورزشی مشابه می باشد.