قضاوت اجتماعی

هدف این مطالعه مقایسه بازداری، قضاوت اجتماعی، استدلال انتزاعی و مهارت اجتماعی غیرکلامی در افراد دچار تصلب چندگانه عودکننده- بهبودیابنده و افراد سالم بود. روش: روش مطالعه علی- مقایسه ای از نوع مورد شاهدی و نمونه پژوهش شامل 30 فرد دچار تصلب چندگانه (ام.اس) عودکننده- بهبودیابنده ( 19 زن و 11 مرد) بود که با روش نمونه گیری تصادفی از میان 635 نفر از اعضای انجمن تصلب چندگانه گیلان انتخاب و سپس با 30 نفر فرد سالم به عنوان گروه شاهد همتاسازی شد. دو گروه بیمار و شاهد با استفاده از خرده مقیاس شباهتها، درک و فهم و تنظیم تصاویر آزمون وکسلر ( 1981 ) و درجاماندگی آزمون بندرگشتالت ( 1938 ) مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: آزمونهای تحلیل واریانس و تی مستقل نشان داد که بیماران دچار تصلب چندگانه عودکننده- بهبودیابنده بهطور معناداری عملکرد ضعیفتری در مولفه شباهتها و تنظیم تصاویر آزمون وکسلر و خطای درجاماندگی بیشتری در آزمون بندرگشتالت دارند. نتیجه گیری: بیماران دچار تصلب چندگانه با وجود حفظ قضاوت اجتماعی، تخریب شناختی معناداری نسبت به افراد سالم در تفکر انتزاعی، مهارت اجتماعی غیرکلامی و بازداری رفتاری نشان میدهند. از اینرو لازم است با استفاده از درمان شناختی رفتاری با تاکید بر بازسازی شناختی، اصلاح تحریفات شناختی و آموزش فنون رفتاری گامهایی جهت ارتقاء سلامت روان این بیماران برداشته شود.

زمینه : نشان داده شده است تئوری ذهن با فرآیندهای شناختی ارتباط دارد که این می تواند بر خصیصه های شخصیت اثر بگذارد. اما آیا تئوری ذهن می تواند قضاوت اجتماعی و خصیصه های شخصیت را توضیح دهد؟ هدف : هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه گری ویژگی ای شخصیت در رابطه بین نظریه ذهن و قضاوت اجتماعی بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی با رویکرد مدل ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان پیام نور شیراز تشکیل دادند که از آن جامعه تعداد 400 دانشجو به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه نظریه ذهن (بارون - کوهن، 2001)، پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ، 1999)، پرسشنامه قضاوت اجتماعی (شانگ پویر، 2007) پاسخ دادند. بدین ترتیب داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان دادکه اثر نظریه ذهن بر ویژگی های توافق پذیری، تجربه گرایی، برون گرایی و مسئولیت پذیری به صورت مثبت و معنی دار 0/001 p= و بر روان رنجوری به صورت منفی و معنی دار بود 0/002 p= . به علاوه، نظریه ذهن قضاوت اجتماعی را به صورت مستقیم و غیرمستقیم با میانجی گری مسئولیت پذیری پیش بینی کرد. نتیجه گیری: افزایش نظریه ذهن در دانشجویان از طریق مسئولیت پذیری موجبات افزایش قضاوت اجتماعی آنها را فراهم می آورد

پژوهش حاضر به منظور مقایسه قضاوت اجتماعی، کمک طلبی و مقبولیت اجتماعی در دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص خواندن انجام شد. روش پژوهش علّی-مقایسه ای از نوع پس رویدادی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص خواندن مقطع ابتدایی شهر رشت در نیمه اول سال تحصیلی 1397-1398 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر (30 نفر با اختلال یادگیری خاص خواندن و 30 نفر بدون اختلال یادگیری) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از مقیاس قضاوت اجتماعی، پرسشنامه کمک طلبی و پرسشنامه مقبولیت اجتماعی کودکان استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره( MANOVA ) با بهره گیری نرم افزارآماری SPSS 20 انجام شد. یافته ها نشان داد قضاوت اجتماعی، کمک طلبی و مقبولیت اجتماعی در بین دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص خواندن تفاوت معنی داری وجود دارد(01/0 p< ). به طوری که دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص خواندن در هر سه متغیر نمرات پایینی در مقایسه با دانش آموزان بدون اختلال یادگیری دریافت کردند. این نتیجه تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری دارد.