همدلی و همزبانی

«همدلی و همزبانی دولت و ملت»، نقشه راه و راهبردی استراتژیک از سوی رهبر فرزانه انقلاب برای سال 1394 ترسیم شده است. کالبدشکافی این مقوله، و بازکاوی تجلی عینی آن، بیان استراتژیک و یا تاکتیکی بودن این شعار، وظایف متقابل دولت و ملت در تحقق آن دو، و تبیین راه کارهای عملی تحقق آنها هدف این مقاله است. این مقاله با رویکرد تحلیلی و اسنادی تدوین یافته و یافته های پژوهش نشان می دهد که به هر میزان قرابت، همدلی و همزبانی و برخورد همدلانه و همگرایانه دولت و ملت بیشتر باشد، وحدت، انسجام و همبستگی ملی افزایش یافته، تحقق اهداف، آرمان های متعالی و چشم اندازهای بلند نظام اسلامی سریع تر خواهد بود. در شرایط کنونی جهانی، با رصد حوادث، وقایع و رخدادهای پیرامون، به ویژه در جهان اسلام، تنها رمز و راز موفقیت در عرصة جهانی، «وحدت»، «اتحاد» و «انسجام» داخلی و «همدلی» و «همزبانی» دولت و ملت است. ازاین رو، همدلی و همزبانی دولت و ملت، رویکردی استراتژیک و راهبردی است.

وحدت و همراهی مردم با حکومت، از مهم ترین عوامل موفقیت جوامع است. راهکارهای ایجاد هم دلی و هم زبانی در دو عرصه عوامل همدلی ملّت با دولت و دولت با ملّت قابل بررسی است. نهج البلاغه به عنوان منشور سیاسی شیعه در این عرصه از جایگاه ویژه ای برخوردار است. امیرالمؤمنین(ع) راهکارهای متعددی برای ایجاد همدلی و هم زبانی دولت و ملّت بیان داشته اند. تطبیق و تحلیل این مبانی با دیدگاه روان شناسان بسیار حائز اهمیّت است. پژوهش پیش رو، از یک طرف، مهم ترین اصول و روش های مؤثر حاکمان برای همراهی مردم با دولت از منظر نهج البلاغه و روان شناسی را مورد بررسی قرار داده و از سوی دیگر، هم خوانی و تناسب این اصول با دیدگاه روان شناسان را به اثبات می رساند. هدف این پژوهش، کشف دیدگاه امیرمؤمنان(ع) در راستای وظایف حاکمان نسبت به مردم به عنوان نظریه برتر در این باره است. کاربست ملاک های ارائه شده در این تحقیق توسط دولت اسلامی که باعث هم گرایی مؤثر ملّت با دولت می شود، از فواید این پژوهش است که در دو بخشِ اصول و روش های ایجاد همدلی ارائه گردیده است.