خودکارامدی عمومی

هدف: تحقیق حاضر باهدف تعیین عوامل فردی مؤثر بر رشد هوش فرهنگی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز انجام شد. روش: این تحقیق از نظرهدف، کاربردی و از نظر روش، پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه استاندارد برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری، کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز به تعداد 600 نفر بودند که برای نمونه پژوهش، 234 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش، از آمار توصیفی و آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شده است. یافته ها: ویژگی های فردی، خودکارامدی و تجربیات فردی، به دلیل سطح معناداری بیش از 0.05 بر رشد هوش فرهنگی کارکنان واحد تهران مرکز تأثیر ندارد. عامل دیگر، ویژگی های کارآفرینانه است که دو مؤلفه آن؛ یعنی توفیق طلبی و خلاقیت، به دلیل دارا بودن سطح معناداری کمتر از 0.05، بر رشد هوش فرهنگی مؤثرند. نتیجه گیری: با تقویت نقاط قوت و بهره گیری از فرضیه های تأیید شده، می توان زمینه مناسبی را برای رشد و تقویت هوش فرهنگی کارکنان فراهم آورد.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودکارامدی بر رضایت شغلی کارکنان فدراسیون های ورزشی موفق کشور است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد متناسب با مبانی نظری و تأیید خبرگان و متخصصان و برای سنجش خودکارامدی عمومی در تحقیق حاضر از مقیاس استاندارد خودکارامدی عمومی شرر استفاده شد که مشتمل بر 17 سؤال است. همچنین به منظور سنجش رضایت شغلی از مقیاس رضایت شغلی عمومی ویس و همکاران استفاده شد که دارای ابعاد سه گانه عوامل درونی، عوامل بیرونی و عوامل عمومی رضایت شغلی و مشتمل بر 20 سؤال است. به منظور تعیین پایایی آزمون از روش آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی از نظرهای متخصصان و استادان راهنما و مشاور استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات بدین ترتیب بود که خودکارامدی عمومی با عوامل درونی و بیرونی رضایت شغلی آنها رابطه معناداری نشان داد، درحالی که این اثرگذاری بر عوامل عمومی رضایت شغلی معنادار نبود. همچنین مؤلفه های کارامدی توانستند تا 26 درصد پیش بینی مناسبی برای رضایت شغلی داشته باشند.