شهرستان شوشتر

در بین کاربران جاده ای، موتورسواران همواره به دلیل محتمل شدن بیشترین خسارت ها، به عنوان کاربران پرخطر راه ها خوانده می شوند. در ایران تعداد موتورسواران کشته شده 8/23 درصد از کل کشته شدگان ترافیکی را تشکیل می دهد. از این رو، هدف این تحقیق بررسی عوامل مؤثر بر نیت استفاده از کلاه ایمنی در بین کشاورزان موتورسوار است. این مطالعه از مدل اعتقاد سلامت و نظریه اصلاح شده رفتار برنامه ریزی شده با دو متغیر جدید هویت و عادت به عنوان تعیین کننده های نیت استفاده کرده است. برای جمع آوری داده ها پیمایش در شهرستان شوشتر در جنوب غربی ایران انجام شد (N=220). پایایی و روایی ابزار پژوهش بررسی و تأیید شد. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شدند. خودکارآمدی در مدل اعتقاد سلامت و هویت خود، کنترل رفتار درک و عادت در نظریه رفتار برنامه ریزی شده پیش بینی کننده های معنی دار از نیت افراد بودند، درحالی که نگرش و هنجارهای ذهنی تأثیر معناداری بر نیت نداشتند. یافته های این مطالعه از مدل اعتقاد سلامت حمایت اولیه ای ارائه داده است و مدل توسعه یافته به عنوان چارچوبی کارآمد برای بررسی استفاده از کلاه در میان کشاورزان ایران تأیید شد.

جامعه پذیری، جریانی است که از طریق آن فرد با هنجار های جامعه آشنا می شود و آن ها را می آموزد و به مرحله اجرا در می آورد تا بتواند متناسب با هنجارهای گروه و جامعه ای که در آن به سر می برد، زندگی کند. این فرایند مستمر و مادام العمر از بدو تولد انسان شکل می گیرد و نهاد های مختلف از جمله خانواده، بستگان، همسایگان، گروه همسالان، مهد مودک، مدارس و ...در آن نقش دارند. ما در این تحقیق به بررسی تاثیر مهد کودک ها بر جامعه پذیری کودکان 4 تا 6 ساله در شهر شوشتر پرداخته شده است. روش تحقیق میدانی و ابزار سنجش پرسشنامه محقق ساخته که پایایی ان با استفاده از آلفای کرونباخ 80/0 بدست آمده می باشد. در پایان با استفاده از آمار توصیفی و آزمون T و خی دو به این نتیجه رسیدیم که مهد کودک های شهر شوشتر بر جامعه پذیری کودکان تاثیر داشته و روند آن را تسریع می بخشد، هم چنین مهد کودک های شهر شوشتر از روش های جامعه شناختی، تربیتی و روان شناسی بهره می برند و مهد کودک های شهر شوشتر در فرایند جامعه پذیری، کودکان با مشکلات و معضلاتی روبرو هستند که به بررسی آن ها می پردازیم.

توسعه اشتغال زنان روستایی به عنوان یکی از مهمترین راهبردهای توانمندسازی اقتصادی، اجتماعی و ارتقای رفاه در جوامع روستایی در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. بااین حال، زنان روستایی در شهرستان شوشتر همچنان با چالش هایی نظیر محدودیت دسترسی به منابع مالی، آموزشی و فناوری، کمبود فرصت های شغلی پایدار و ضعف در حمایت های نهادی و زیرساختی مواجه هستند. این موانع نه تنها باعث کاهش مشارکت اقتصادی زنان شده، بلکه توسعه پایدار روستایی را نیز تحت تأثیر قرار داده است. بر این اساس، شناسایی و تحلیل عوامل پیش برنده اشتغال زنان در منطقه می تواند به طراحی سیاست ها و برنامه های کارآمد برای بهبود شرایط اشتغال و توانمندسازی آنان کمک کند. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی است که رویکرد حاکم بر آن، کمی و کیفی است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مدل از شاخص های برازش مناسب برخوردار است و بر همین اساس مورد تأیید قرار گرفت. به عبارت دیگر، عوامل پیش برنده شناسایی شده در پژوهش بر اشتغال زنان روستایی تأثیر معناداری دارند و مدل تأیید شده نیز بیانگر این امر است. در این میان، عوامل نهادی نسبت به سایر عوامل تأثیر بیشتری دارد. پس ازآن، به ترتیب عوامل فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و محیطی در رتبه های بعد قرار دارند.

اشتغال زنان روستایی یکی از عوامل کلیدی در توسعه پایدار مناطق روستایی محسوب می شود و نقش مهمی در بهبود وضعیت اقتصادی، اجتماعی و معیشتی این جوامع دارد. با این حال، توسعه اشتغال زنان در مناطق روستایی با موانع و چالش های متعددی مواجه است که می تواند از دستیابی به پتانسیل های کامل آنها جلوگیری کند. شهرستان شوشتر به عنوان یکی از مناطق با ظرفیت بالای کشاورزی و صنایع وابسته، از این قاعده مستثنی نیست. به همین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل بازدارنده توسعه اشتغال زنان روستایی انجام شده است. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از ابزار پرسشنامه داده های موردنیاز گردآوری شده است. جامعه آماری شامل زنان روستایی 18 تا 65 سال شهرستان شوشتر بوده که با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه 365 نفر تعیین شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد و پرسشنامه ها از طریق دهیاری ها توزیع و جمع آوری گردیدند. پس از بررسی مبانی نظری و مصاحبه با متخصصان، پنج عامل آموزشی، فرهنگی، اجتماعی، نهادی و محیطی به عنوان عوامل بازدارنده اصلی شناسایی شدند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد تمامی شاخص های برازش مدل معادلات ساختاری تأیید شدند و پنج عامل مورد بررسی تأثیر منفی و معناداری بر توسعه اشتغال زنان روستایی دارند. در این میان، عوامل محیطی بیشترین اثر بازدارنده را نشان دادند. یافته ها می توانند به سیاست گذاران در تدوین راهکارهای مؤثر برای کاهش موانع اشتغال زنان روستایی کمک کنند.