فرش دستباف ایران

صنعت فرش سابقه طولانی در کشور داشته و در گذشته های دور به عنوان یکی از صنایع کلیدی کشور محسوب و قبل از کشف و فروش نفت، بخش اعظم صادرات محصولات کشور را فرش تشکیل می داد. با این حال، فرش دستباف ایرانی در بازارهای جهان و خاصه کشورهای اروپایی هنوز حرفی برای گفتن دارد. این پژوهش به بررسی جایگاه برند فرش ایران از نظر مصرف کنندگان اروپایی می پردازد. پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و جامعه آماری آن در فاز کیفی، خبرگان حوزه ی برند، بازار و فرش ایرانی؛ و در فاز کمّی، مشتریان برخی کشورهای اروپایی می باشند. روش نمونه گیری در فاز کیفی، قاعده ی اقناع و در فاز کمّی، بهره گیری از رابطه ی کوکران برابر با 384 نفر می باشد. نتایج نشان می دهد از بین سطوح جایگاه برند فرش ایرانی، سطح «کیفیت برند»"، بالاترین جایگاه را در ذهن مصرف کنندگان اروپایی داشته و سطوح تشخیص، رهبری، تجربه و تخصص در برند، به ترتیب جایگاه های دوم تا پنجم را دارند. پایین ترین جایگاه متعلق به سطح «نوآوری» است یعنی فرش دستباف ایران در حال تکرار بوده و از لحاظ نوآوری ضعیف است.

بناها ویران می شوند، انسان ها می میرند، اما برندها همواره می مانند (رونی، 1995) و بی شک نگاهی راهبردی به این دارایی ارزشمند، متضمن موفقیت و اعتبار برند خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف مطالعه مقایسه ای نگرش صادرکنندگان ایرانی فرش دستباف و واردکنندگان آمریکایی فرش از عملکرد کلی راهبرد برندسازی فرش دستباف ایران در بازار آمریکا و بررسی تفاوت میان نگرش این دو گروه انجام پذیرفته است. در این مطالعه از روش توصیفی از نوع همبستگی برای گردآوری داده ها استفاده شده است و داده ها به کمک مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تأییدی تجزیه وتحلیل شدند. مدل به کاررفته در مطالعه برگرفته از مدل راهبرد برندسازی وونگ و مریلیس (2007) است که در نهایت دو مدل جداگانه برای دو جامعه مذکور به دست آمد. نتایج پژوهش نشان می دهد درک دو گروه صادرکننده و واردکننده فرش دستباف ایران از عملکرد راهبرد برند فرش دستباف ایران، جایگاه برند، عملکرد مالی برند و کارایی راهبرد های بازاریابی، بسیار متفاوت است. در نتیجه با بررسی تفاوت های حاصل، می توان شکاف ادراکی و واقعی بین بازار تولیدکننده و هدف را از میان برداشت و برند را در جایگاه مناسب تری مستقر کرد.