چشم انداز زمان آینده

 هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین تجربه شیفتگی و نیروهای انگیزشی در دانش آموزان بود. بدین منظور 186 دانش آموز (88 پسر و 98 دختر) در مقطع سوم دبیرستان، از دبیرستان های سطح شهر جناح به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: مقیاس تجربه شیفتگی، پرسشنامه انتظار-ارزش، مقیاس نیازهای بنیادی روانشناختی و مقیاس چشم انداز زمان آینده بود. برای بررسی سوالات پژوهش، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شده است. یافته ها نشان داد که خودتعیین گری و انتظار-ارزش  رابطه  مثبت و معنی داری با تجربه شیفتگی دارد؛ اما بین شیفتگی و چشم انداز زمان آینده همبستگی معنی داری مشاهده نشد. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که، در گام اول، مولفه اهداف روشن، در گام دوم، اهداف روشن و متمرکز شدن، و در گام سوم، سه مولفه اهداف روشن، متمرکز شدن و بازخورد بدون ابهام، در پیش بینی خودتعیین گری نقش داشتند. همچنین، مولفه احساس کنترل13 % تغییرات  انتظار-ارزش و مولفه از دست دادن خودآگاهی 4 % از  تغییرات چشم انداز زمان آینده را پیش بینی می کند.

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای خود نظم جویی بلندمدت و سودمندی ادراک شده در رابطه بین چشم انداز زمان آینده با پیشرفت تحصیلی در قالب یک مدل نظری بود. بدین منظور 572 نفر از دانش آموزان پایه سوم تجربی، که در سال تحصیلی 95-94 در شهر کرج مشغول به تحصیل بودند، با استفاده از روش نمونه برداری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند و به مقیاس چشم انداز زمان آینده (هاسمن و شل، 2008)، سیاهه خود نظم جویی نوجوانی (مویلانن، 2007) و مقیاس سودمندی ادراک شده (میلر و دیگران، 1999) پاسخ دادند. پیشرفت تحصیلی نیز از طریق میانگین سه درس اصلی فیزیک، شیمی و زیست شناسی اندازه گیری شد. روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری  نشان داد که مدل فرضی پژوهش با داده ها برازش دارد و مؤلفه جاذبه هم به طور مستقیم و هم به واسطه سودمندی ادراک شده و مؤلفه سرعت نیز هم به طور مستقیم و هم به واسطه خود نظم جویی بلندمدت بر پیشرفت تحصیلی تأثیر می گذارد. اثر مستقیم مؤلفه ارتباط بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود، اما اثر غیر مستقیم آن به واسطه خود نظم جویی بلندمدت و سودمندی ادراک شده بر پیشرفت تحصیلی معنادار بود. بر اساس یافته های پژوهش چشم انداز زمان آینده به طور مستقیم و به واسطه خود نظم جویی و سودمندی ادراک شده بر پیشرفت تحصیلی تأثیر می گذارد.

هدف از این پژوهش تحلیل روابط ساختاری نقش چشم انداز زمان آینده بر قرارداد روان شناختی است و چشم انداز زمان آینده (FTP) اشاره به تفاوت های فردی در تمایل به تفکر در مورد شرایط آینده دارد و غیر از توانایی، تفاوت های فردی را می سازد که در طول دهه های گذشته علاقه به دست آوردن آن را افزایش داده است و هنگامی که قضاوت کارکنان از توفیق قرارداد کارفرما بالا باشد، آن ها به احتمال زیاد احساس تعهد برای جبران می کنند، ازاین رو حس خود را از تعهد نسبت به سازمان افزایش می دهند. جامعه آماری این پژوهش کارکنان رسمی و قراردادی دانشگاه صنعتی شاهرود هستند و کل جامعه 261 نفر بوده اند، جهت جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی و تحلیل مقالات پژوهشی استفاده شده است. برای گردآوری داده ها و اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه های استاندارد استفاده شد، همچنین برای بررسی روایی پرسشنامه ها از روایی محتوایی CVR و تحلیل عاملی تأییدی و برای بررسی پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد که همگی مورد تائید قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار لیزرل صورت گرفته است و نتایج پژوهش نشان داد که توفیق اقتصادی، اجتماعی-احساسی و توسعه ای کارفرما بر تعهدات کارکنان تأثیر مستقیم و معناداری دارد و همچنین چشم انداز زمان آینده بر توفیق توسعه ای کارفرما تأثیر مستقیم و معناداری دارد و رابطه بین توفیق اقتصادی کارفرما با تعهدات کارکنان را تعدیل می نماید.

یکی از نگرانی های شدید خانواده ها، انتخاب مسیر شغلی و هدایت تحصیلی فرزندان نوجوان است. پژوهش های فراوانی به بررسی تحول شغلی در گروه های گوناگون پرداخته اند، ولی پژوهشی که به مدل یابی تحول شغلی در نوجوانان پرداخته باشد، تاکنون انجام نشده است. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علی از رابطه میان چشم انداز زمان آینده و خودنظم جویی بلندمدت بر تحول شغلی با توجه به نقش واسطه ای نگرش به مدرسه در فرزندان نوجوان خانواده های شهر سنندج انجام شد. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. از میان جامعه دانش آموزان نوجوان مقطع متوسطه اول شهر سنندج تعداد 284 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب و به ابزارهای خودگزارشی چشم انداز زمان آینده (2008) Husman & Shell، خودنظم جویی نوجوانان Dias, Castillo & Moilanen, (2014)، نسخه تجدیدنظر شده مقیاس ارزیابی نگرش به مدرسه McCoach & Siegle (2003) و نسخه استرالیایی سیاهه کوتاه تحول شغلی  Creed & Patton (2004) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری به وسیله نرم افزار AMOS و SPSS انجام گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که تحول شغلی با اطلاع از تراز  چشم انداز زمان آینده و نگرش به مدرسه پیش بینی شد؛ خودنظم جویی بر نگرش به مدرسه و تحول شغلی به طور مستقیم تأثیری نداشتند؛ نگرش به مدرسه تأثیر علی و مستقیمی بر تحول شغلی نداشت. همچنین چشم انداز زمان و خودنظم جویی با میانجیگری نگرش به مدرسه اثر غیرمستقیم  بر تحول شغلی نداشت. یافته های این پژوهش مؤید تأثیر معنی دار چشم انداز زمان آینده  بر تحول شغلی فرزندان نوجوان خانواده های شهر سنندج است.