باشگاه های ورزشی خصوصی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل بازدارنده ساختاری اشتغال و کارآفرینی ورزش در باشگاه های ورزشی خصوصی انجام شده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و به روش آمیخته نوع اول(کیفی و کمی) انجام شده است. در بخش کیفی پژوهش و به منظور شناسایی موانع، از تکنیک تحلیل محتوای کیفی و کدگذاری باز و محوری استفاده شده و در بخش کمی از تکنیک AHP بهره گرفته شده است. جامعه آماری دربخش کیفی شامل 13 نفر از خبرگان و متخصصان رشته تربیت بدنی است. تعداد اعضای جامعه در بخش کمی 75 نفر از مدیران باشگاه های خصوصی بزرگ بودند. در بخش اول فاز کمی برای ارزیابی پایایی از روش محاسبه ی سازگاری ماتریس های مقایسات زوجی فازی استفاده شده است. در بخش دوم فاز کمی برای ارزیابی پایایی از سه معیار ضرایب بارهای عاملی، آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی(CR) استفاده شده است. با توجه به نتایج ارائه شده موانع سیستم راهبرد (با وزن 2.356)، آزادی عمل کارکنان (با وزن 1.163)، ساختار انعطاف پذیر(با وزن 1.105)، سیستم مالی (با وزن 0.556)، تصمیم گیری (با وزن 0.125)، سیستم پاداش(با وزن 0.106) و سیستم ارزیابی (با وزن 0.096) به ترتیب مهم ترین عوامل بازدارنده ساختاری اشتغال و کارآفرینی در ورزش در باشگاه های خصوصی شناسایی شد.

کارآفرینی و اشتغال زایی و استفاده از آن در باشگاه های ورزشی امری اجتناب ناپذیر است. در این میان توجه به عوامل بازدارنده کارآفرینی و از جمله عوامل انسانی و رفتاری باشگاه های ورزشی خصوصی دارای اهمیت بسیار است تا بتوان با حذف یا کاهش این عوامل منابع انسانی و رفتاری به بهبود هرچه بهتر و بیشتر عملکرد باشگاه های ورزشی خصوصی کمک کرد. در دنیای امروز باشگاه هایی موفق ترند که کارآفرینی و اشتغال زایی کنند. این مقاله بر اساس تجربیات مدیران مجرب و با سابقه بخش خصوصی در ورزش ایران تدوین گردیده است و بر جمع بندی مطالعات میدانی، مصاحبه و حاصل تجربیات مدیران تاکید دارد. آنچه در نتیجه گیری این مقاله در معرفی عوامل بازدارنده رفتاری و انسانی در توسعه اشتغال و کارآفرینی می توان بیان کرد، به شرح زیر است: نگرش ها و مولفه های رفتاری جامعه ی ایرانی در وابستگی به بدنه ی دولتی و بالا بودن روحیه مطالبه گری از دولت؛ عدم اعتماد منابع انسانی به بخش خصوصی از یک طرف و زیاده خواهی و منفعت طلبی بخش خصوصی؛ ناکامی دولت در پیاده سازی اصل 44 در واگذاری به بخش خصوصی؛ باور عمومی جامعه ایرانی به انجام امور به صورت فردی؛ مقاومت جامعه ورزش در ورود اشخاص غیرورزشی توانمند در حوزه های مدیریتی، اقتصادی و مالی و در عین حال فاقد سابقه ورزشی ؛ فراز و فرودهای مسائل امنیتی و امنیت سرمایه گذاری و تاثیر آن به گرایش به انجام امور به صورت کوتاه مدت و استقبال از پروژه های زودبازده؛ تمایل دستیابی مدیران به سودهای کوتاه مدت و عدم وجود

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه نقش مالکیت روانشناختی در ارضاء نیازهای روانشناختی و احساس شادی مشتریان باشگاه های ورزشی خصوصی شهرستان گنبدکاووس بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه مشتریان باشگاه های ورزشی خصوصی شهرستان گنبدکاووس بود که 384 مشتری به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری داده های پژوهش شامل پرسش نامه های مالکیت روانشناختی الکرز (2013)، ارضاء نیازهای روانشناختی گوارا و هاول (2017) و احساس شادی گانگ و یی (2018) بود. روایی پرسش نامه ها توسط 5 متخصص مدیریت ورزشی تأیید گردید و مقدار آلفای کرونباخ پرسش نامه ها به ترتیب 81/0، 78/0 و 86/0 به دست آمد که نشان دهنده پایایی مناسب آن ها بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها نشان داد مالکیت روانشناختی رابطه مثبت و معنی داری با ارضاء نیازهای روانشناختی مشتریان دارد. همچنین نتایج نشان دهنده رابطه مثبت و معنی دار مالکیت روانشناختی با احساس شادی مشتریان بود. رابطه بین ارضاء نیازهای روانشناختی با احساس شادی مشتریان نیر مثبت و معنی دار بود. در نهایت، نتایج پژوهش نشان داد رابطه بین مالکیت روانشناختی با احساس شادی مشتریان باشگاه های ورزشی خصوصی با نقش میانجی ارضاء نیازهای روانشناختی معنی دار است. با توجه به نتایج؛ افزایش مالکیت روانشناختی مشتریان باشگاه های ورزشی خصوصی با استفاده از روش هایی مانند بکارگیری نظرات و پیشنهادات آن ها در خصوص خدمات ارائه شده به منظور ارضاء نیازهای روانشناختی و افزایش احساس شادی مشتریان پیشنهاد می گردد.