عوامل رقابتی

راهبردهای تولیدی به عنوان رایجترین توانمندی قابل کنترل درونی شرکتها نقش بسیار کلیدی در کسب مزیت رقابتی پایدار ایفا میکند. شناسایی و توسعه این راهبردها مستلزم درک روشنی از نقش آنها در کسب مزیت رقابتی و نیز تأثیرات متقابلشان بر یک دیگر است. در همین راستا، مقاله حاضر با استفاده از روشهای گسترش کارکرد عملکرد کیفیت فازی و مدلسازی ساختاری تفسیری به ارائه رویکردی کاربردی برای ارزیابی راهبردهای تولیدی پرداخته است. نتایج گسترش کارکرد عملکرد کیفیت فازی حاکی از آن است که، شرکت مورد مطالعه در عوامل رقابتی تسهیلات فروش، تنوع محصول و فناوری تولید از وضعیت مطلوب برخودار است و عملکرد آن در بهای تمام شده و سرعت تحویل مطلوب نیست. در ادامه بهمنظور کمک به مدیران در اولویتبندی تخصیص منابع به راهبردهای تولیدی از مدلسازی ساختاری تفسیری استفاده شد؛ که یافتهها نشان میدهد که توانمندسازی منابع انسانی بالاترین اولویت اجرا را در شرکت فذا دارد.

امروزه بیشتر پژوهشهای انجام شده در زمینه استراتژی تولیدی بر فرآیندهای توصیفی و مدل های مفهومی تمرکز داشته و توجه اندکی بر ارزیابی کمی استراتژیهای تولید دارند. مقاله حاضر درصدد است تا با استفاده از روش QFD فازی رویکردی مناسب برای ارزیابی و توسعه استراتژیهای تولیدی با تمرکز بر عوامل رقابتی ارائه کند و تحلیلی از شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب شرکت در عوامل رقابتی ارائه دهد. داده های پژوهش از طریق توزیع پرسشنامه میان خبرگان با تجربه حداقل 10 سال در زمینه بهدست » دابو صنعت « با نام تجاری » شرکت مخزن فولاد رافع « سیاست گذاری و برنامهریزی تولید در آمده است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که نوآوری در محصول و کاهش مصرف انرژی، مهم ترین و سرعت و اطمینان از تحویل، کم اهمیت ترین عوامل رقابتی در شرکت موردمطالعه است. توسعه محصول و فرآیند و بهبود سیستم برنامهریزی تولید بهترتیب مهم ترین و کم اهمیتترین استراتژیهای تولیدی شرکت محسوب میشوند. با توجه به یافتهها، شرکت باید استراتژیای را به کار گیرد که در بهبود وضعیت عوامل رقابتی مؤثر بوده و امکان نائل شدن به وضعیت مطلوب را برای شرکت فراهم آورد.